66 post vond ik ietwat luguber vandaar dit bericht.
Ook wel om te melden dat ik mijn allerlaatste les van de opleiding Communicatiewetenschappen achter de rug heb en dat ik daarmede een beetje freaktegede onderweg naar huis. Alé, vier jaar universiteit, zomaar voorbij!! Toegegeven, er wachten nog een hondertal blanco bladzijden (ook wel thesis genaamd) om door mij volgeschreven te worden, maar nooit nog zal ik me genoodzaakt zien de dagen dat ik in Spanje zal verbleven hebben te tellen (273) uit allerverterende verveling omdat ik het spervuur van woorden van onze geliefde prof niet kan bijhouden! Nooit meer!!! Moehaha!!!
Oh man, dit is echt wel griezelig...
PS Titel klopt enkel als ik niets anders meer ga studeren, maar we wassen die varkentjes wel als ze vuil worden hé (of zoiets)
donderdag, mei 31, 2007
dinsdag, mei 29, 2007
Salida del Sol
Weer een zondagochtend...en dit keer krijst de wekker ons wakker at stupid o'clock...5.30! Onszelf op het fietszadel gehesen en richting strand gepedaleerd...waar we -behalve mensen die juist uit clubs kwamen gezwalpt- volgend moois mochten aanschouwen (zoals altijd kan je op de foto klikken om hem groter te bekijken):
Anayse van Audiovisuele Media
Ja, we hebben hier een tv. Ja, we hebben ook appartementsgebouwen die ons omringen waardoor de helft van de posten Mierenrace zijn. En nee, wij hebben geen digitaal abonnement zoals blijkbaar iedereen in Spanje, waardoor de keuze sowieso sterk beperkt is. (Men zal zich uit de lessen communicatiewetenschappen herinneren waarom digitale televisie in België zoveel trager op gang gekomen is)
Blijven over: TVE, TeleCinco, Cuatro, .2 en 9 (Valenciaans) en La Sexta (zeer originele namen overigens :s)
Gisteren bedacht ik dat het toch eigenlijk not done was om na 9 maand nog steeds weinig of niets over het Spaanse TVlandschap te weten, behalve dat ze op woensdag drie afleveringen van Desperate Housewives uitzenden, hierbij niet gehinderd door enig gevoel voor chronologie.
Zappen werd het dus, en ik kwam onder andere tegen: de Spaanse versie van Sterren op de Dansvloer, X-factor, een programma gepresenteerd door een man met vrouwenpruik en dito kleren die eieren naar mensen gooide, een praatprogramma, vele hyperactieve reportages die hip proberen doen, nieuws waarbij men precies niet liever doet dan wenende mensen in beeld te brengen, en een paar films, waaronder Twelve Monkeys ("Doce Monos", om precies te zijn).
Dat gedub krijgt ge er hier nog niet uitgeklopt denk ik, velen hebben me al gevraagd of België dan geen geld heeft om films te laten dubben?
(ook of België de hoofdstad van Duitsland is, maar dit terzijde) And I don't know about you maar ik word nu niet bepaald wild van Bruce Willis die zijn mond nogal onsynchroon met de te horen dialoog beweegt, laat staan Arnold Schwarzenegger die -wel met fake Duits accent en alles- bronstig declareert dat hij "volveré" ("I'll be back", hé). Prison Break in het Spaans is ook niet alles. Nog het meest ergerlijke van alles zijn de kinderstemmetjes, die ingesproken lijken te worden door vrouwen wiens pols in een bankschroef vastzitten. Vreselijk.
Dan heb je natuurlijk de reclame. Als ik die onderbreking elke drie kwartier in België al ambetant vond, is het niet te verbazen dat ik hier amper tv kijk. De reclamebreak duurt hier namelijk maar liefst een half uur!! Je kan dus op je dooie gemakje een douche nemen of de afwas gaan doen, maar vergeet het dat je nog meebent als de film uiteindelijk verdergaat! En natuurlijk maakt dat ook dat een doorsnee film niet gedaan is vóór half twee 's nachts.
De "echte" programmatie begint ook maar rond een uur of 10 's avonds, als onze Spanjaard net van tafel komt. The Simpsons en Futurama, waar ik me nog eens zou voor zetten, zendt men uit om 15u, voor tijdens de siësta! En ik mag al ingeburgerd zijn en al wat ge wilt maar ik kan mij niet midden in de namiddag voor de tv placeren.
Hoeft het nog gezegd dat ik mij terug thuis gulzig ga zetten genieten van Peking Express en consoorten??
De Spaanse soaps kan ik illustreren met dit fragment uit Yo Soy Bea, over Bea la Fea (de lelijke), een seutemie en haar leven, quoi:
Blijven over: TVE, TeleCinco, Cuatro, .2 en 9 (Valenciaans) en La Sexta (zeer originele namen overigens :s)
Gisteren bedacht ik dat het toch eigenlijk not done was om na 9 maand nog steeds weinig of niets over het Spaanse TVlandschap te weten, behalve dat ze op woensdag drie afleveringen van Desperate Housewives uitzenden, hierbij niet gehinderd door enig gevoel voor chronologie.
Zappen werd het dus, en ik kwam onder andere tegen: de Spaanse versie van Sterren op de Dansvloer, X-factor, een programma gepresenteerd door een man met vrouwenpruik en dito kleren die eieren naar mensen gooide, een praatprogramma, vele hyperactieve reportages die hip proberen doen, nieuws waarbij men precies niet liever doet dan wenende mensen in beeld te brengen, en een paar films, waaronder Twelve Monkeys ("Doce Monos", om precies te zijn).
Dat gedub krijgt ge er hier nog niet uitgeklopt denk ik, velen hebben me al gevraagd of België dan geen geld heeft om films te laten dubben?
(ook of België de hoofdstad van Duitsland is, maar dit terzijde) And I don't know about you maar ik word nu niet bepaald wild van Bruce Willis die zijn mond nogal onsynchroon met de te horen dialoog beweegt, laat staan Arnold Schwarzenegger die -wel met fake Duits accent en alles- bronstig declareert dat hij "volveré" ("I'll be back", hé). Prison Break in het Spaans is ook niet alles. Nog het meest ergerlijke van alles zijn de kinderstemmetjes, die ingesproken lijken te worden door vrouwen wiens pols in een bankschroef vastzitten. Vreselijk.
Dan heb je natuurlijk de reclame. Als ik die onderbreking elke drie kwartier in België al ambetant vond, is het niet te verbazen dat ik hier amper tv kijk. De reclamebreak duurt hier namelijk maar liefst een half uur!! Je kan dus op je dooie gemakje een douche nemen of de afwas gaan doen, maar vergeet het dat je nog meebent als de film uiteindelijk verdergaat! En natuurlijk maakt dat ook dat een doorsnee film niet gedaan is vóór half twee 's nachts.
De "echte" programmatie begint ook maar rond een uur of 10 's avonds, als onze Spanjaard net van tafel komt. The Simpsons en Futurama, waar ik me nog eens zou voor zetten, zendt men uit om 15u, voor tijdens de siësta! En ik mag al ingeburgerd zijn en al wat ge wilt maar ik kan mij niet midden in de namiddag voor de tv placeren.
Hoeft het nog gezegd dat ik mij terug thuis gulzig ga zetten genieten van Peking Express en consoorten??
De Spaanse soaps kan ik illustreren met dit fragment uit Yo Soy Bea, over Bea la Fea (de lelijke), een seutemie en haar leven, quoi:
zondag, mei 27, 2007
Terra Mítica
Vorige week zondag ging mijn wekker om 6u af...ik zie jullie al ogen trekken maar dit keer was het niet omdat ik een blauwe fiets wou gaan kopen op de zwarte markt, wel ging de reis naar Terra Mítica! Walibi maar in Spanje zeg maar. Een twee uur durende busrit bracht ons dan ook naar een "stad" in Spanje waar ik nooit gedacht had dat ik er ook maar een voet zou zetten: Benidorm!
Companie van dienst waren Serol en Burcu (Turkije), Laurie en Claire (Frankrijk).
Zo'n pretpark in Spaanse setting is toch nog iets anders dan in België. Waar zoiets bij ons tussen Blankenberge-plage en Blankenberge-dorp moet geperst worden is er hier natuurlijk een overvloed aan plaats. Terra Mítica ligt dan ook temidden van de heuvels/bergen, met een Hollywoodstyle naambord en prachtig zicht over de baai van Benidorm met zijn palmbomen en perfect in zee geplaatst rotsblok. Telkens je attractie dus ook maar een beetje de lucht in gaat werd je getrakteerd op een zeer goed te pruimen zicht, voordat je maag natuurlijk je hoofd inhaalt en je je op andere dingen moet concentreren.
Buiten het hoogseizoen en dus nergens lange files, maar een geluk met zo'n mooi weer. Drie keer na elkaar dus in de waterrit, waarbij je een equivalent van een gezond kinderzwembadje over je hoofd krijgt, met als resultaat:
Gelukkig konden we onze -intussen transparante want witte- keren drogen op andere ritjes.
Echt een heel geslaagde uitstap en dan nog voor de helft van de prijs dankzij een actie bij Consum (supermarkt)!
Het avondmaal zochten we in Benidorm-city op, wat dus naar verwachting een reservaat is voor Duitsers op pensioen, met op elke hoek van de straat een "Hollandse slagerij" of iets dergelijks. Toch hebben ze de omgeving mee en valt het langs het strand best mee qua goedkope junkwinkeltjes (we hebben nog moeten zoeken naar een restaurantje!).
Mijn mening dus ietsje moeten aanpassen, maar een foto van mezelf op de Benidormse (?) playa mocht toch niet ontbreken!
Companie van dienst waren Serol en Burcu (Turkije), Laurie en Claire (Frankrijk).
Zo'n pretpark in Spaanse setting is toch nog iets anders dan in België. Waar zoiets bij ons tussen Blankenberge-plage en Blankenberge-dorp moet geperst worden is er hier natuurlijk een overvloed aan plaats. Terra Mítica ligt dan ook temidden van de heuvels/bergen, met een Hollywoodstyle naambord en prachtig zicht over de baai van Benidorm met zijn palmbomen en perfect in zee geplaatst rotsblok. Telkens je attractie dus ook maar een beetje de lucht in gaat werd je getrakteerd op een zeer goed te pruimen zicht, voordat je maag natuurlijk je hoofd inhaalt en je je op andere dingen moet concentreren.
Buiten het hoogseizoen en dus nergens lange files, maar een geluk met zo'n mooi weer. Drie keer na elkaar dus in de waterrit, waarbij je een equivalent van een gezond kinderzwembadje over je hoofd krijgt, met als resultaat:
Gelukkig konden we onze -intussen transparante want witte- keren drogen op andere ritjes.
Echt een heel geslaagde uitstap en dan nog voor de helft van de prijs dankzij een actie bij Consum (supermarkt)!
Het avondmaal zochten we in Benidorm-city op, wat dus naar verwachting een reservaat is voor Duitsers op pensioen, met op elke hoek van de straat een "Hollandse slagerij" of iets dergelijks. Toch hebben ze de omgeving mee en valt het langs het strand best mee qua goedkope junkwinkeltjes (we hebben nog moeten zoeken naar een restaurantje!).
Mijn mening dus ietsje moeten aanpassen, maar een foto van mezelf op de Benidormse (?) playa mocht toch niet ontbreken!
dinsdag, mei 22, 2007
Umbracle Terazza
Vannacht zijn bijna al onze vrienden naar Ibiza vertrokken tot zondag, en hier is het weer -ook vannacht- van een stralende 30° naar regen en koude wind omgeslagen. Eddie en ik zijn dingen van zijn muren en in dozen aan het steken om naar Australië te sturen. Waarom had ik ook alweer besloten niet mee te gaan naar Ibiza??
Vrijdagavond zijn we trouwens dankzij de PR-connecties van Kate en Alison binnengeraakt op de exclusieve openingsavond van een bar in de Umbracle, waar elkeen van jullie wel al doorgelopen is op bezoek. Geweldige aankleding met kussens en waterpijpen, paars licht, en natuurlijk het zicht op de andere gebouwen van de Ciudad de Artes y Ciencias.
Vrijdagavond zijn we trouwens dankzij de PR-connecties van Kate en Alison binnengeraakt op de exclusieve openingsavond van een bar in de Umbracle, waar elkeen van jullie wel al doorgelopen is op bezoek. Geweldige aankleding met kussens en waterpijpen, paars licht, en natuurlijk het zicht op de andere gebouwen van de Ciudad de Artes y Ciencias.
zaterdag, mei 19, 2007
Enkele foto's
Ik geraak niet wijs uit deze Blogger-lay-out dus maken we er een spelletje van! Zoek de juiste foto:
-In La Indiana, een club waaze op strategische plaatsen tanks met haaien gezet hebben. Interesting...
-BBQ op het dak, schilderachtige hemel en Valencia-Zaragoza voor onze deur
-Op de bus terug naar huis
-Dan groovin' it tijdens de BBQ op ons dak (en die bril is een mopje hé mensen)
-Ik geperst tussen twee Duitsers: Karina en Dominik. En veel gezwommen! In heerlijk warm water! En Rummikub gespeeld op het strand (ik weet dat dat niet cool is) en gewonnen!
-in het kasteel van Peñiscola met een heerlijk zicht
-Veel volk op Marvarossa beach!
-Dagtrip naar Peñiscola met Alison en Kerry
My 1 minute of fame
Zoals u weet, of misschien ook niet (de 3 mensen die mijn blog lezen weten het waarschijnlijk wel) kregen we een paar weken geleden op het strand (totally minding our own business) een hyperactieve reporter op ons dak die onder andere op Alison ging liggen om Kate te interviewen. Ook kan Kate in juli haar special pink bike verkopen met een bordje "As seen on TV" en 20euro bij.
Helaas hadden we die uitzending gemist (ook omdat we helemaal niet wisten of dat überhaupt wel voor tv was, of gewoon voor een reportageke van de America's Cup), maar een vriendin van ons heeft het wél gezien én getrackt op het internet:
http://www.video.telecinco.es/reproductor7.htm?tipo=rapido&idSkin=163&urlVideo=mms://media.telecinco.es/telecinco/cqc_ba/070430_american.wmv#
(eerste minuut)
Hahaha! Ik ben degene die er voor spek en bonen bijligt, Alison is degene die ligt te giechelen voor dood en Kate is bij wijze van eliminatie die andere.
En die roze fiets gaat nog grootse dingen doen!
Helaas hadden we die uitzending gemist (ook omdat we helemaal niet wisten of dat überhaupt wel voor tv was, of gewoon voor een reportageke van de America's Cup), maar een vriendin van ons heeft het wél gezien én getrackt op het internet:
http://www.video.telecinco
(eerste minuut)
Hahaha! Ik ben degene die er voor spek en bonen bijligt, Alison is degene die ligt te giechelen voor dood en Kate is bij wijze van eliminatie die andere.
En die roze fiets gaat nog grootse dingen doen!
vrijdag, mei 18, 2007
Lang weekend
Vreemd genoeg hebben wij hier geen dag vrijaf gehad, nochtans lijkt Hemelvaart me toch iets belangrijks voor de katholieke Spanjaarden die voor elke onbeduidende heilige een feestdag organiseren. Geen lang weekend dus, maar dat geeft niet want ik heb altijd een lang weekend :)
Ik ga me eindelijk eens aan het studeren zetten en proberen ergens aan notities te raken, want de mijne trekken met momenten op de botten. En om 3u naar het strand!
Ik ga me eindelijk eens aan het studeren zetten en proberen ergens aan notities te raken, want de mijne trekken met momenten op de botten. En om 3u naar het strand!
dinsdag, mei 15, 2007
Kamikaze
Even melden dus dat je best je testament opstelt voor je je met je gammel (en overigens zopas goud gespoten) fietsje aan een fietstochtje door Valencia waagt. Niet enkel in het centrum, maar letterlijk overal kijk je om de 5 seconden de dood in de ogen.
Het is niet alleen dat de straten erbij liggen alsof er net een aardbeving met een niet onaardig Richtergehalte heeft plaatsgevonden, maar ook de volstrekte onwilligheid van de modale Spanjaard om ook maar en centimeter af te wijken van zijn geplande route (ook al zien ze je van twee pleinen verder afkomen). Nee, liever steken ze nog hun arm of tas een beetje uit zodat ze lekker naar je kunnen schreeuwen als je logischerwijs wat tegen dit onverwachte uitsteeksel aanwrijft.
Auto's dragen ook hun steentje bij aan de Award voor meest Fietsonvriendelijke Stad die ik hierbij aan Valencia City toeken, door door straatjes te rijden waar amper een uitgemergeld Ethiopiërtje zou doorkunnen, op zebra- en fietspaden te parkeren zonder enig gewetensbezwaar en je te pas en te onpas de (haha) pas af te snijden.
Qua trottoiraanleg kan ik ook nog een boompje opzetten. Aan de ene kant van het kruispunt loopt dit mooi over in de weg, aan de overkant moet je je fiets over een 15cm hoge rand hijsen. Wat later IS er gewoon geen voetpad meer (fietspaden zijn er niet, op enkele grote straten na, en dan eindigen ze nog tegen een muur), of wordt het bevolkt door agressieve, kris-kras door elkaar lopende abuelas met boodschappentassen op wieltjes. Die getormenteerde blik die je dan krijgt als je hen op een halve meter passeert! Precies of je hebt ze net vanop een opgefokte scooter van hun handtas beroofd.
(Ok, het is misschien niet helemaal koosjer van op het trottoir te rijden, maar ik raad niemand aan het op de weg te proberen. You wouldn't last 5 minutes!)
Bovendien waan ik me telkenmale de enige fietser in de stad: af en toe kom je een fietsende student tegen of een verdwaalde en onwetende toerist die tussen de toeterende auto's laveert, maar een mama met kleutertje achterop of zakenman in kostuum zal je hier NOOIT pedalerend zien voorbijkomen. De auto is koning. Maar écht.
(PS: mama, ik ben overigens écht wel voorzichtig hoor!)
(On a lighter note: donderdag voor het eerst Japanees gegeten. Op de foto vlnr: 2 Turken,Amerikaan, Belg, Australiër, Britse, Canadees, Fransman, Columbiaan, Duitser, Brit, Spaanse, Welshman (in't Nederlands?), Britse, en Fransman! I hartje Erasmus :o)
Het is niet alleen dat de straten erbij liggen alsof er net een aardbeving met een niet onaardig Richtergehalte heeft plaatsgevonden, maar ook de volstrekte onwilligheid van de modale Spanjaard om ook maar en centimeter af te wijken van zijn geplande route (ook al zien ze je van twee pleinen verder afkomen). Nee, liever steken ze nog hun arm of tas een beetje uit zodat ze lekker naar je kunnen schreeuwen als je logischerwijs wat tegen dit onverwachte uitsteeksel aanwrijft.
Auto's dragen ook hun steentje bij aan de Award voor meest Fietsonvriendelijke Stad die ik hierbij aan Valencia City toeken, door door straatjes te rijden waar amper een uitgemergeld Ethiopiërtje zou doorkunnen, op zebra- en fietspaden te parkeren zonder enig gewetensbezwaar en je te pas en te onpas de (haha) pas af te snijden.
Qua trottoiraanleg kan ik ook nog een boompje opzetten. Aan de ene kant van het kruispunt loopt dit mooi over in de weg, aan de overkant moet je je fiets over een 15cm hoge rand hijsen. Wat later IS er gewoon geen voetpad meer (fietspaden zijn er niet, op enkele grote straten na, en dan eindigen ze nog tegen een muur), of wordt het bevolkt door agressieve, kris-kras door elkaar lopende abuelas met boodschappentassen op wieltjes. Die getormenteerde blik die je dan krijgt als je hen op een halve meter passeert! Precies of je hebt ze net vanop een opgefokte scooter van hun handtas beroofd.
(Ok, het is misschien niet helemaal koosjer van op het trottoir te rijden, maar ik raad niemand aan het op de weg te proberen. You wouldn't last 5 minutes!)
Bovendien waan ik me telkenmale de enige fietser in de stad: af en toe kom je een fietsende student tegen of een verdwaalde en onwetende toerist die tussen de toeterende auto's laveert, maar een mama met kleutertje achterop of zakenman in kostuum zal je hier NOOIT pedalerend zien voorbijkomen. De auto is koning. Maar écht.
(PS: mama, ik ben overigens écht wel voorzichtig hoor!)
(On a lighter note: donderdag voor het eerst Japanees gegeten. Op de foto vlnr: 2 Turken,Amerikaan, Belg, Australiër, Britse, Canadees, Fransman, Columbiaan, Duitser, Brit, Spaanse, Welshman (in't Nederlands?), Britse, en Fransman! I hartje Erasmus :o)
maandag, mei 14, 2007
Claire gaat voor de Michelinster
September 2006. We moesten ons nog de basiskennis nog aanleren: simpele rijst-vlees-groentegerechten sierden dagelijks onze borden. Dat we er toen in slaagden zelfs patatten te laten aanbranden, vergeten we maar even.
Tijdens de winter waagde ik me al eens aan een zelfuitgevonden (en niet altijd even heerlijk, mind you, maar oefening baart kunst!) combinatie of een yummie soep, maar tegenwoordig tart mijn obsessie elke verbeelding.
Sinds ik enkele duidelijke en originele receptensites (en daar hoort die van Piet Huysentruyt dus niet bij) ontdekt heb, ziet ons hele appartementje af van mijn cooking frenzy. (Afzien in de zin van: zullen ze 10kg bijkomen als ze niet stoppen met al mijn rijstpap op te eten.)
Ik hak, mix, roer en grill erop los en het verraderlijke gasvuur heeft geen geheimen meer voor mij, behalve dat een nasty steekvlam nog geregeld één van mijn vingers buiten strijd houdt.
Het receptenboekje dat ik vorig jaar van Karine en Marie cadeau kreeg wordt op tijd en stond aangevuld (en daarvoor heb ik zelfs mijn tekenstijl upgegrade van stick-men naar 5e leerjaarstijl!) maar helaas kan ik mijn internationale mede-Erasmussers nog steeds niet motiveren hun eigen (en ongetwijfeld exotische) kooksels met mij te delen.
Vorige week besloot ik zelfs op de fiets (en dat verhaal volgt nog) naar een wijk te rijden waar ik winkeltjes van "vremden" gezien had wiens ingrediënten ik zekerst ergens kon inmixen. Dit leverde mij dus een keukenkastje op gevuld met gemalen kokos, sataysaus, een chinese saus die eerlijk gezegd meer lijkt op motorolie dan op wat anders (maar we zijn openminded!!), heerlijke geurende currykruiden van bij de Indiërs, wontonvelletjes, rijstpapier en adobo (kruidenmix) voor Eddies BBQ.
En ja, ik ben ook benieuwd!!
Tijdens de winter waagde ik me al eens aan een zelfuitgevonden (en niet altijd even heerlijk, mind you, maar oefening baart kunst!) combinatie of een yummie soep, maar tegenwoordig tart mijn obsessie elke verbeelding.
Sinds ik enkele duidelijke en originele receptensites (en daar hoort die van Piet Huysentruyt dus niet bij) ontdekt heb, ziet ons hele appartementje af van mijn cooking frenzy. (Afzien in de zin van: zullen ze 10kg bijkomen als ze niet stoppen met al mijn rijstpap op te eten.)
Ik hak, mix, roer en grill erop los en het verraderlijke gasvuur heeft geen geheimen meer voor mij, behalve dat een nasty steekvlam nog geregeld één van mijn vingers buiten strijd houdt.
Het receptenboekje dat ik vorig jaar van Karine en Marie cadeau kreeg wordt op tijd en stond aangevuld (en daarvoor heb ik zelfs mijn tekenstijl upgegrade van stick-men naar 5e leerjaarstijl!) maar helaas kan ik mijn internationale mede-Erasmussers nog steeds niet motiveren hun eigen (en ongetwijfeld exotische) kooksels met mij te delen.
Vorige week besloot ik zelfs op de fiets (en dat verhaal volgt nog) naar een wijk te rijden waar ik winkeltjes van "vremden" gezien had wiens ingrediënten ik zekerst ergens kon inmixen. Dit leverde mij dus een keukenkastje op gevuld met gemalen kokos, sataysaus, een chinese saus die eerlijk gezegd meer lijkt op motorolie dan op wat anders (maar we zijn openminded!!), heerlijke geurende currykruiden van bij de Indiërs, wontonvelletjes, rijstpapier en adobo (kruidenmix) voor Eddies BBQ.
En ja, ik ben ook benieuwd!!
woensdag, mei 09, 2007
Kleine mijmering
Gezeten op een bankje naast mijn Panchito en een drietal Spaanse oudjes kijk ik naar de toeristen, die dezelfde foto maken als wij 8 maand geleden. Wat zeg ik, nog steeds maak ik die foto, want dit jaar is na een twijfelachtige start een 10 maanden lange citytrip geworden, zo besef ik nu, gezeten op mijn bankje op de Plaza de Virgen.
Hoe zo'n vrije dag met 28° and counting je volledig oplaadt, en je die dag kan doorbrengen onder een sinaasappel- of palmboom naar keuze, onder een overblijfsel van de Moorse bezetting, naast een eeuwenoude basiliek omgeven door agressief pikkende duiven.
Niet dat er in Gent zo'n gebouwen, geschiedenis en tegenwoordig zelfs weer niet zijn, maar onder het standbeeld van Van Artevelde kan ik nog gaan zitten als ik mijn kleinkinderen er mij in een rolstoel heen moeten duwen!
Misschien denk ik dan terug aan die dag waarop ik, gezeten naast mijn liefje, op een bankje in Valencia zat.
Foto: The revenge of the pigeon
Hoe zo'n vrije dag met 28° and counting je volledig oplaadt, en je die dag kan doorbrengen onder een sinaasappel- of palmboom naar keuze, onder een overblijfsel van de Moorse bezetting, naast een eeuwenoude basiliek omgeven door agressief pikkende duiven.
Niet dat er in Gent zo'n gebouwen, geschiedenis en tegenwoordig zelfs weer niet zijn, maar onder het standbeeld van Van Artevelde kan ik nog gaan zitten als ik mijn kleinkinderen er mij in een rolstoel heen moeten duwen!
Misschien denk ik dan terug aan die dag waarop ik, gezeten naast mijn liefje, op een bankje in Valencia zat.
Foto: The revenge of the pigeon
The T-word
Zo weinig nieuws van het thuisfront? Zo alle vijf maanden een mailtje kan geen kwaad hoor.
Maarja, ik heb waarschijnlijk thesisstress tegen mij werken..hoe staat het daarmee?
Ik heb een nieuw onderwerp en promotor: jawel, het wordt prof Raeymaekers! Niet meteen de gemakkelijkste heb ik me laten vertellen maar 't schijnt toch een goeie te zijn... Tips anyone? :o)
Maarja, ik heb waarschijnlijk thesisstress tegen mij werken..hoe staat het daarmee?
Ik heb een nieuw onderwerp en promotor: jawel, het wordt prof Raeymaekers! Niet meteen de gemakkelijkste heb ik me laten vertellen maar 't schijnt toch een goeie te zijn... Tips anyone? :o)
dinsdag, mei 08, 2007
Sjpellink
Iets waaraan ik terug ga moeten wennen, eens terug in Bélgica, is onze geliefde en wispelturige Nederlandsche Spellink.
Hoe snel ben ik het gemak niet gewoon geraakt van altijd alles te schrijven zoals je het hoort: communicatie met 1 m, illustratie met 1 l, en op tijd en stond een krullewietje op de n.
Ik weet nu al dat ik in 2007 niet zal moeten meedoen aan het Groot Dictee wil ik me niet bezondigen aan de grofste en flagrantste spellingsfouten sinds 29 oktober 1984.
Een spellingscontroleur à la Jonas Truwant zal het worden, als prima investering voor mijn thesis.
[Gelukkige verjaardag trouwens!!]
Zopas twijfelde ik hier nog of "frequentie" met een c of een q geschreven wordt! (naar het Spaanse frecuencia)
Alleen die accenten, die zal ik niet missen, oh nee.
Hoe snel ben ik het gemak niet gewoon geraakt van altijd alles te schrijven zoals je het hoort: communicatie met 1 m, illustratie met 1 l, en op tijd en stond een krullewietje op de n.
Ik weet nu al dat ik in 2007 niet zal moeten meedoen aan het Groot Dictee wil ik me niet bezondigen aan de grofste en flagrantste spellingsfouten sinds 29 oktober 1984.
Een spellingscontroleur à la Jonas Truwant zal het worden, als prima investering voor mijn thesis.
[Gelukkige verjaardag trouwens!!]
Zopas twijfelde ik hier nog of "frequentie" met een c of een q geschreven wordt! (naar het Spaanse frecuencia)
Alleen die accenten, die zal ik niet missen, oh nee.
woensdag, mei 02, 2007
Don't push me cause I'm close to the edge...
Vale. Een korte update op aanvraag van la mama.
Geen grote literatuur of wereldschokkende verhalen, wel leuke uren en dagen tijdens een 5daags weekend.
Spontaan fietstochtje met Kate en Alison langs de kust (over riviermondingen vol ratten en stukken autosnelweg- de Spaanse kustlijn is dan ook ietske groter dan de Belgische, ocharm).
Volgend gesprek vindt plaats:
Duif: "Rooo! Rooo!"
Claire: "Rooo! Roo!"
Alison: "Haha, I didn't know there were owls on the beach, in the broad daylight?!"
Claire: "Ummm I think that's a pigeon..."
--> Het ene moment fietst ge op de dijk, het volgende komt ge dit tegen. And oh, how I adore my bike!! (Ernesto voor de vrienden)
-John op zijn queeste naar "what will you miss about Valencia" (een videocompilatie van Valencia 2006-'07 is daar in de maak): "What will you miss about Valencia?" (jah, die hadden jullie niet verwacht hé!)
Zowat iedereen vergeet bij het antwoorden daarop de overheerlijke Serranoham-kaas-tomaatbroodjes van de bodega op de hoek, ook al staat Dan hier zowat elke dag met een halve meter van dat lekkers aan onze deur. Om deze onrechtvaardigheid recht te zetten hier een foto (met superguay zilveren kevertje!) van la Selecta (of "el jamón y queso" in het Erasmusjargon)
En waar zouden ze die Serranoham anders halen dan....van bij de Serranotorens?? He? He?
Ik op mijn Ernesto voor de Serranotorens dus.
Patatas bravas in 't stad. En zeg nu niet dat we ons niet aanpassen hé.
Mijn lovely ethic
Australian (or so he likes to be called) heeft mysterieuzerwijs een oogontsteking opgedaan (beter dan een SOA, ahja).
Dubieuze types spreken hem aan in de hoop op een tripje of twee en onze badkamer wordt gegijzeld door een arsenaal aan oogdrupkes. Omdat onze vampiro van dienst momenteel niet tegen het zonlicht kan, doen Kates gigantische zonnebrillen hun formaat alle eer aan.
En wie zijn wij om dan tijdens het ontbijt niet te doen alsof we -Kate Moss en Pete Doherty achterna (maar dan zonder de snuffies)- onszelf übercool vinden (wat we stiekem ook doen,heh). We hebben er een geheim teken bij verzonnen en al! Te lo digo, die kerel brengt het beste in mij naar boven.
En ook nog (maar zonder beeldmateriaal): 1meipicnic in het park, 29aprilBBQ met veel undercooked saucissen op Ryans dak, geniale stand-up comedy, veel te veel films met pinguïns, howja en ik zou het bijna vergeten: op de Spaanse nationale TV verschijnen, jawohl!
Alison, Kate en ik lagen ons met onszelve te moeien toen plots een cameraploeg in ons midden verscheen, om op Alison te gaan zitten (die haar bikinitopje losgemaakt had tegen witte streepjes en dus de grootste moeite had met het voorkomen van een zoveelste Nipplegate) en met Kates fiets rond te crossen.
As seen on TV hé mannen.
Geen grote literatuur of wereldschokkende verhalen, wel leuke uren en dagen tijdens een 5daags weekend.
Spontaan fietstochtje met Kate en Alison langs de kust (over riviermondingen vol ratten en stukken autosnelweg- de Spaanse kustlijn is dan ook ietske groter dan de Belgische, ocharm).Volgend gesprek vindt plaats:
Duif: "Rooo! Rooo!"
Claire: "Rooo! Roo!"
Alison: "Haha, I didn't know there were owls on the beach, in the broad daylight?!"
Claire: "Ummm I think that's a pigeon..."
--> Het ene moment fietst ge op de dijk, het volgende komt ge dit tegen. And oh, how I adore my bike!! (Ernesto voor de vrienden)-John op zijn queeste naar "what will you miss about Valencia" (een videocompilatie van Valencia 2006-'07 is daar in de maak): "What will you miss about Valencia?" (jah, die hadden jullie niet verwacht hé!)
Zowat iedereen vergeet bij het antwoorden daarop de overheerlijke Serranoham-kaas-tomaatbroodjes van de bodega op de hoek, ook al staat Dan hier zowat elke dag met een halve meter van dat lekkers aan onze deur. Om deze onrechtvaardigheid recht te zetten hier een foto (met superguay zilveren kevertje!) van la Selecta (of "el jamón y queso" in het Erasmusjargon)
En waar zouden ze die Serranoham anders halen dan....van bij de Serranotorens?? He? He?Ik op mijn Ernesto voor de Serranotorens dus.
Patatas bravas in 't stad. En zeg nu niet dat we ons niet aanpassen hé.
Mijn lovely ethic
Australian (or so he likes to be called) heeft mysterieuzerwijs een oogontsteking opgedaan (beter dan een SOA, ahja).Dubieuze types spreken hem aan in de hoop op een tripje of twee en onze badkamer wordt gegijzeld door een arsenaal aan oogdrupkes. Omdat onze vampiro van dienst momenteel niet tegen het zonlicht kan, doen Kates gigantische zonnebrillen hun formaat alle eer aan.
En wie zijn wij om dan tijdens het ontbijt niet te doen alsof we -Kate Moss en Pete Doherty achterna (maar dan zonder de snuffies)- onszelf übercool vinden (wat we stiekem ook doen,heh). We hebben er een geheim teken bij verzonnen en al! Te lo digo, die kerel brengt het beste in mij naar boven.
En ook nog (maar zonder beeldmateriaal): 1meipicnic in het park, 29aprilBBQ met veel undercooked saucissen op Ryans dak, geniale stand-up comedy, veel te veel films met pinguïns, howja en ik zou het bijna vergeten: op de Spaanse nationale TV verschijnen, jawohl!
Alison, Kate en ik lagen ons met onszelve te moeien toen plots een cameraploeg in ons midden verscheen, om op Alison te gaan zitten (die haar bikinitopje losgemaakt had tegen witte streepjes en dus de grootste moeite had met het voorkomen van een zoveelste Nipplegate) en met Kates fiets rond te crossen.
As seen on TV hé mannen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
