Als de kat van huis is....

Ik zit braafjes in de les en wat doen die twee apen hier: mijn keuken onderspetsen met geplette bananen tedoeme! Het idee was waarschijnlijk milkshake maken, maar bij gebrek aan een mixer hebben ze dan maar een boormachine gekocht, daar een klopper op gemonteerd (mijn salon lag vol gereedschap, boys and their toys hé ;o)) en dan een substantie proberen mixen met dit bijzondere werktuig. (Flopper genaamd: een geflopte klopper)
Kijk zelf maar naar de resultaten:
Deel 1: introductie van de Flopper
http://www.youtube.com/watch?v=4gHTzqTmztA

Deel 2: Making the milkshake
http://www.youtube.com/watch?v=rPENlGnZBC8


Deel 3: uiteindelijke oplossing
http://www.youtube.com/watch?v=7szfanv2nE4

(Schort: eigendom van Claire Bracke)

Update: ik kom hier net thuis en Tjeu heeft zowaar sojabonen gevonden in de plaatselijke supermarkt! Ik snap het niet en I don't get it; ik loop daar al twee maand achter te zoeken! Enfin, ik rij ook verloren op de baan van Zwijnaarde naar Merelbeke om in Kalken uit te komen, dus 't zal wel aan mij liggen.

Bezoek

Le Matthieu est arrivé!! Met een nieuwbakken interesse voor Frans en fotografie (Felic en hij hebben er al een fotobattle opzitten, hij bleef maar foto·s maken tot Felic met haar camera afkwam "I have a weapon too!!" ) ·t Is echt tof om mijn buurtje van thuis nu als flatmate te hebben en te kunnen bijpraten en filmpjes kijken zoals thuis.
Ge houdt het toch niet voor mogelijk, om 18u de maandag vertrekken en om 15u de volgende dag al aan mijn deur staan, en ik was dan nog niet thuis ook want had hem ten vroeeeeegste voor het avondeten (Vlaamse tijd) verwacht! In feite liep ik op dat moment met 4 pompoenen door de Turia te zwoegen, we moeten toch een beetje toepaselijke decoratie hebben he zaterdag. Trouwens, hebben pompoenen een mistig en nat klimaat nodig misschien? Ik meen mij te herinneren dat rond deze tijd van het jaar de tuin bij Frank en Marie volligt met vette oranje bollen, hier zijn we naar de Mercado Central geweest (dé referentie voor verse groenten en fruit) en het enige wat we op de kop konden tikken waren grijze kalebasachtige dingskes, en kleine pompoentje speciaal voor Halloween geïmporteerd naar Valencia en aan 4euro t stuk!!
Bon, ik zal in Gent waarschijnlijk ook geen appelsienen in de bomen meer moeten verwachten he maar toch, ik had daar niet aan gedacht dat dat hier misschien niet voorhanden zou zijn (net als sojabonen, hebben ze hier nog nooit van gehoord).

Tjeu moet vrees ik de stad wat op zijn eentje verkennen, hoewel ik hem gisteren een rondleiding gegeven heb van de oude binnenstad en het dak; ik heb namelijk tot vrijdag nogal veel les en toestanden... C·est quand même quelque chose hein.

Vandeweek!

Helaas, hier geen spannende tijgerknuffelverhalen of sexy Thaische masseuses zoals in Toms reisrelaas (http://thomasbelgium.blogspot.com/), maar toch volgend overzicht van de voorbije week!

- we hebben een flamenco-optreden bijgewoond in een gezellige live musicbar hier vlak om de hoek. Normaal is dat daar te betalen, maar disndagavond is het erasmusnight, wat erop neerkomt dat er meer blond volk rondloopt dan anders en dat een copa je 5euro kost ipv 8, wat nog steeds duur is maar alleehop.

- woensdag hebben Felic en ik auditie gedaan voor het Orfeon Universitario de Valencia. Ik verwachtte een informeel zangstondetje zoals in het GMK, maar hier kwam er zowaar een zeskoppige jury aan te pas waarvoor ik moederziel alleen een "voorbereid stuk" moest zingen! Nieksenie voorbereid natuurlijk, dus boy heb ik ge-Ave Mariaat zoals ik nog nooit ge-Ave Mariaat had!! De tweede selectieronde (ik weet het, ik voelde mij een kandidaat voor Idool 2007!) kregen we een partituur in de handen geduwd die we dan in kwartet moesten zingen, elk zijn eigen stem (ze hebben van mij een sopraan willen maken, maar dat heeft niet gepakt zenne! "misschien zijt ge zenuwachtig en kunt ge normaalgezien wel hoger??"). Enfin, de audities duren 2 weken dus nadien weten we of we het gehaald hebben, ik hoop van wel want ik heb echt genoten van da uurtje zingen, dan besefte ik pas hoeveel ik dat al gemist heb de voorbije 4 maanden. Neuriend door de Jardines de Reals terug naar huis gewandeld en halverwege overvallen door een storm met zondvloedallures (en hagel, wtf?? 't Is hier 28graden!). Ook in Valencia kan het mooie weer dus (tijdelijk) keren!

-Donderdag twee brieven in de bus: van mijn twee oma's! Zo'n echte omabrief, dat is toch plezant om in uw handen te hebben: perfect handschrift, mooi geformuleerde zinnen, lekker ouderwets... Leuk, post krijgen!! (zeker nu we eindelijk beslag kunnen leggen hebben op de sleutel van onze brievenbus)
Die avond enkele mensen leren kennen in een café in de buurt die ook in ons gebouw wonen. Ik ben ermee aan de praat geraakt nav hun hondje, een 4 maand oude Dalmatiër met de geestige naam Pucho (peuk in het Spaans). Een uur later hadden we twee Spaanse kenissen bij, die ons met hun hond willen laten gaan wandelen (hoezee!) en die gitaar willen komen spelen op mijn verjaardag :o)
Verder is iedere Spanjaard die ik hier tegenkom onder de indruk van mijn Spaans, alé, toch als ik zeg dat ik er nog maar 2 maand mee bezig ben, behalve natuurlijk mijn proffen. Ik stel voor dat ze eens Mediarecht komen volgen in België en zien hoeveel ze er na twee maand van verstaan.

- Ook diezelfde avond: spontaan kotfeestje; plots stonden hier 15 man aan de deur! Toffe sfeer, leuk gebabbeld, enzovoort. Eigenlijk lijken al die feestjes wel op elkaar hé dus 't is moeilijk daar echt iets over te vertellen. Maar beschrijvingen van zotte kamerinwijdingen (Mattia) en platdrukpartys in het ICC, mislukte Culture Clubpogingen,verleidingspogingen via gratis dagbladen, het is hier allemaal welkom!!

-Vrijdagavond zijn we totaal a l'imroviste binnengevallen op Barbaras verjaardagsfeestje, enkel wisten wij niet dat het haar verjaardag was en stonden we daar nogal schaamtelijk met lege handen... Toch enkele interessante gesprekken gevoerd en mensen leren kennen, oa een Canadees die ook in ons gebouw woont en die dan de zaterdag mee gaan voetballen is met de gasten in de Turia. Een waar schouwspel voorwaar.

-En gisterenavond tenslotte een avond doorgebracht op het kot van Liz en Cat, praaaachtige kamers, net zoals op Barbaras kot trouwens. Nuja, ik ben content met het onze zenne, maar 't gras is altijd groener aan de andere kant hé, vooral als het rood is. Naar Zoolander gekeken, een nogal debiele film naar mijn bescheiden mening, en daarna een soort van poker gespeeld waar ik niet aan uit geraakte. Oh en politieke discussies gevoerdmet Serol, die van Istanbul is. Ik weet, niet direct mijnen dada, maar 't was interessant!

Goh, zo'n relaas van een week is toch maar droog hé als ge er zo de details wat moet uithalen, maar anders wordt het weer veel te lang! En als ik dat zo zie gaan wij precies veel weg, behalve dat niemand het hier als "weggaan" ziet als ge niet tot de zevenen in een club gezeten hebt. Voor mij is dit meer dan voldoende hoor, met mijn teer gestel :p

PS relevanter foto's binnenkort op fotospace, kmoet nog eens mijn fototoestel op de pc aansluiten. Ik heb mij nu -na drie weken discussie over de relevantie van dergelijk netwerk- aangesloten op faceboom.com(ofte CaraLibro :o)), een soortement geavanceerde msn Spaces, waardoor ik de foto's van mijn maatjes hier naar hartelust kan stelen, hiephoi!

Weird weekend

Wegens het niet vinden van goedkope accomodatie in Alicante/Madrid/whereever in Spain besloten we onszelf maar te entertainen. Dat begon woensdag met een duik in de Piscina Valenciana, wat een vreemde ervaring werd. Ipv aparte kleedhokjes is er één hok voor de vrouwen en één voor de mannen. Schwung, teruggekatapulteerd naar 1991: eerste zwemlessen op school. (lawaai, klein kindjes, voetschimmel!!)
Ik liep daar dan wat verloren met mijn handdoekje, kon het zwembad niet vinden dus heb dan maar een oud dametje gevolgd. Ik zwier mijn eigen ikzelve zwaaiend het water in en word er na ongeveer 23 meter alweer uitgeroepen: enkel baan 3 is voor vrij zwemmen op dit uur én je moet een badmuts dragen. Een badmuts?? In de 21e eeuw? In mijn 21ste levensjaar?? Ik kon en zou er niet aan ontsnappen en dus werd er mij een roze lapje aangereikt dat ik over mijn weelderige haardos diende te trekken. Even later beweegde ik me schoolslags én met een uiterst hip hoofddeksel door het water, braafjes in baan 3. Van het eerste leerjaar gesproken... Bon, idiote roze badmuts of niet, het deed geweldig veel deugd nog eens in het water te kunnen drijven. Later die avond een hele aangename wandeling in het oude stadsgedeelte met Eddie (die geen GSM meer heeft nadat hij beroofd werd in het park, we moeten dus via briefjes afspreken, het heeft toch iets: "Meet me at 20.45 at the Puente de las Flores (een brug die zowat bestáát uit bloemen) for a walk through the old city." .

Donderdag was een zéér vreemde dag, zowat alles liep mis. Een mooi boottochtje op de Albufera, een gigantisch meer slash rijstveld liep nog goed af maar toen we te voet de geburen wouden gaan verkennen liep het een beetje fout. Als België is: dorp-dorp-dorp-stad-dorp, is Spanje: dorp-5 km niets-dorp-5km niets en die dorpen zijn enkel met elkaar verbonden via een soort autosnelweg, die we dan ook afgewandeld hebben op zoek naar een bushalte. Die fameuze bus wou dan maar niet afkomen dus hebben we het na 2 uur op een liften gezet, waarbij we scheef bekeken of toch alleszins zwierig genegeerd werden door passerende automobilisten! Een sympathiek koppel dat zelf liftend door het buitenland trekt, Javi en Mara, pikte ons tenslotte op en vertelde ons dat liften hier absoluut not done is. Vreemd. Zelfs ik pik voltallige scoutsgroepen op. Maar tegenwoordig verbaast niets ons nog van die vreemde Spanjaarden. We hebben ons dan maar laten afzetten aan het strand en er nog een luie late namiddag van gemaakt..Ja u hoort het goed, strand, het is hier nog steeds om en bij de 26 tot 30 graden, hoewel het sinds van 't weekend gevoelig verkouderd is. (if that's even a word)

's Avonds een Friends-ervaring gehad, c'est à dire een DVD gaan huren (Memento), de zetels versleept en een pizza besteld! Ik was helemaal springerig, pizza delivery, hoe stoer!! Heb de volle 30 minuten aan de deur staan wachten :o)
Dan 3 kwartier geslapen om gewekt te worden door Kate, Eddie en Jelle, "we gaan uit, gade nog mee?" OK, ik lijk wel gek en jullie geloven dit waarschijnlijk niet maar even later stond ik met kleine oogjes ergens in een danscafé dichtbij Xativa... Een messageparty (zijn Valencianen blijkbaar hevige fans van) en onbetaalbare drankjes, ik ben dan ook rond 3u reeds huiswaarts gekeerd en zo te horen heel wat fun gemist (aanzoeken,opdringerige homo's, het is toch iets), maar Claire blijft Claire,ik heb mijn slaap nodig, heel wat mensen onder jullie weten in wat voor chagrijnig monster ik anders muteer hé.

Ik moet al peinzen wat we de rest van het weekend uitgespookt hebben dus zo belangrijk kan het niet zijn. Jazzconcertje meegepikt, met ons tweetjes want Britten die op Spaanse tijd leven zijn onmogelijk om mee af te spreken. (3u na afspraak belden ze ons om te zeggen dat ze ons niet konden vinden :D)
Huissleutels verloren en bijna ook die van Kate, naar Kinsey gekeken, in de Turia gelegen, cafeetjes in Barrio Carmen bezocht, Kwak gedronken op een pleintje (uit een plastic zak, alcohol op straat na 22u= prohibido!), grote kuis gehouden,veel gebabbeld, plannen gemaakt voor mijn verjaardag...

Binnen een uur moet ik weer vertrekken naar de les, iets wat ik niet met aangename dingen associeer. Ik ben blijkbaar extreem gemakkelijk conditioneerbaar want na die vreselijke schoolweek associeer ik mijn unief met stress, alsook de Spaanse taal en metro's. Fijn. Niet dat er momenteel reden tot stressen is, ik maak al mijn taken naar behoren, maar ge kent mij he. Pieken en dalen. En een schoolvoorbeeld van Pavlovs theorie, that's for sure!

Oh by the way...

Bert en Ernie heten Epi y Blas in het Spaans. Dat Sesamstraat "Barrio Sésamo" wordt kan ik nog enigszins inkomen, maar Epi en Blas?? Are those actual names???

Lang weekend is hier begonnen,want morgen is het Hurray for Spainday.We dachten van een citytripje naar Alicante of Madrid te doen maar we waren blijkbaar niet de enigen met dat idee want allllllles is volgeboekt! Dus gaan we maar enkele dagtripjes doen!

Waarschuwing: onderstaande entry is veeeel te lang

Clichématig als we zijn kon een oerspaans stierengevecht niet ontbreken in het lijstje van Dingen Die We Gedaan Hebben In Valencia. En gierig (we prefereren de term "prijsbewust") als we zijn doen we dit uitstapje naar de stierenslachterij op een feestdag, zodanig dat het gratis is. Of dat dachten we toch, want vlak voor onze neus sloten de loketten. Alle plaatsen bezet. Sluw als we zijn kochten we dan voor 5€ tickets van een sleezy peet die er "op overschot" had, na die eerst grondig onderzocht te hebben natuurlijk, ge zou zo met oud krantenpapier opgescheept zitten.
Zo'n stierengevecht gaat, for the bullfightvirgins amongst us,als volgt. Eerst doen ze een paradeke en dan komt de eerste stier de ring ingestormd, één brok spieren en energie. De torreadores zwierezwaaien met hun doekjes om het beest in de war te brengen (torrear=pesten) waarna de bandilleros gezwind kleine speertjes in fleurige kleurtjes in de flank van de stier steken. Dan komt de hoofdrolspeler op: de matador (matar=doden). Zijn taak is uiteraard van het beest naar de eeuwige jachtvelden te sturen, maar alleen als hij eerst een show van jewelste heeft opgehangen om het publiek te behagen (oude Spaanse mannetjes en vrouwtjes, en jawel, ze roepen allemaal OLE!!! Ik dacht dat dat iets uit Jommekesstrips was). Dus hangt dat mannetje in zijn ongelooflijk gay strak pakje met glitters en roze kousen de arrogante zak uit tegen de stier, die uiteraard niet weet wat hem overkomt. Op dat moment begint een orkestje vreselijk misplaatste Cucaracha-achtige muziek ten beste te geven, en als de laatste trompet uiteindelijk zwijgt is het tijd voor le moment suprême: de doodsteek. Met een beetje geluk geeft meneer stier bij de eerste steek de geest, maar we hebben ook gevallen gezien waarbij het meer dan 5 pogingen kostte. Ja op zo één avond worden er maar liefst 6 stieren opgeofferd, goed voor 2 uur, terwijl 3 uur me echt wel voldoende lijkt, maar goed.
Als het publiek het een goede partij vond begint iedereen duchtig met zakdoekjes te zwaaien, een beetje zoals de duim omhoog of omlaag bij de gladiatorengevechten, en als genoeg mensen hun goedkeuring geven krijgt de matador het oor van de gedode stier als trofee mee. Mensen gooien kleren in de ring, de matador van dienst doet een ererondje, en het slachtoffer wordt de ring uitgesleept met een paardenspan.
Voordat de GAIAfans onder jullie mij voor eeuwig en altijd op jullie Zwarte Lijst zetten: ik vond het ook wreed, maar dergelijke oeroude traditie kan je gewoonweg niet negeren als je elke dag voorbij de arena loopt. Je weet uiteindelijk wel wat je kan verwachten, het zou straf zijn moest de stier op een goeie dag winnen (hoewel sommige glitterventjes wel een hoorn of twee in hun bil hebben gekregen, wel grappig als ze de stier eerst zeer stoer uitdagen en dan weg moeten trippelen omdat het praktisch blinde beest hun achterna gaat). Achteraf kan je dan ook live zien hoe de gedode stieren gevild worden, klaar voor consumptie door de minder gegoeden–zoals een oud mannetje in het publiek ons vertelde.
Tot zover het laatste puntje van mijn midnight snack.

Ik wou dat mijn blogentries in wordformaat waren, dan leek het tenminste zoveel niet maar ik kan nu eenmaal geen gebeurtenis in 3 lijnen neerpennen; alle gevoelens, alle uitspraken, alle gedachten zullen op het net gepubliceerd worden!
Die ochtend zijn we naar de Mercado Central geweest met ons drieën (Kate, Eddie en ik) alwaar we verse vis gekocht hebben (de darmen en schubben vlogen in het rond), kruiden, groensels en langoustines. Het heeft iets aparts, zo tussen de Spanjaarden lopen op zo’n authentieke markt met achter elk gammel kraampje prachtige mozaieken… Een ijsje op de Plaza de la Reina mocht dan niet ontbreken, het wordt langzamerhand een gewoonte!

’s Avonds, na het stierengevecht waren we uitgenodigd op het appartement van een ander Brits meisje, waar we enkele Amerikanen en een Fransman ontmoet hebben. Zo’n predrink is voor de niet-clubbers zoals ik een echte zegen, drinkspelletjes spelen in de living, desnoods op tafel staan dansen, dan even uitblazen op het overigens fantastische balkon dat ze daar hadden (het appartement was verdomme bijkans een heel verdiep, zoveel plaats dat die hadden! Jaloers!), en om 2u kan ik nog steeds gewoon naar huis gaan en heb ik toch niet alle fun gemist! De rest is dan naar een club, Guru, afgezakt, op 20min met de taxi en hebben blijkbaar een geweldige nacht gehad want pas 7.30 hoorden we Kates sleutel in de deur. Ze heeft zichzelf bonen gebakken, het vuur laten opstaan en is in bed gekropen om er om 18u uit te komen,terwijl ze nota bene dacht dat het ongeveer 13u was :D
Aangezien Kates teentje nog steeds etter en meer van dat fraais produceert hebben Jelle en zij omstreekt middernacht, toen het drinkspelletje zijn vruchten had afgeworpen, van schoenen gewisseld, een wel heel apart zicht moet ik zeggen, Jelle op hakjes en Kate met haar uitgaanstopje op groene sloefen! Blijkbaar vroeg Anna Jelle ’s ochtends of hij een meisje meegenomen had naar huis, ze had hakken gehoord! (haha!!)
Oh en drinkspelletjes zijn fun!! How come we never do that??

Niet alles is echter rozegeur en maneschijn tegenwoordig, sinds woensdag heb ik hier een ongelooflijke dip wat vooral te maken heeft met het ongelooflijk gebrekkige administratief orgaan in Spanje en België, waardoor we met een heleboel stress te kampen hadden ivm lesroosters en we nu nog 1 vak overhadden van degene die we oorspronkelijk gekozen hadden. Het is gewoon te absurd om uit te leggen met wat voor een incompetentie en onwetendheid we hier te maken gehad hebben, maar nu is dat hopelijk wel uitgeklaard, als België nu niet meer moeilijk doet tenminste. Plus thesisstress en het sluipend vergif dat Heimwee heet, geen ideale combinatie. ‘k Heb zowaar 3 dagen amper gegeten, en als Claire niet eet is er iets grondig mis. Maar ik mag niet opgeven! Be like the squirrel!!


Anyway, woensdag was, voor de blikseminslag, nog een aangename dag. Jelle en ik waren op onze zoektocht naar een jongerenkaart per abuis in een gehucht dat Torrent heet beland. Eens we onze blunder ingezien hebben hebben we ons dan maar op een klein dorpspleintje geplaceerd op een terras waar een paar oma’s een peuter aan het doodknuffelen waren en een paar tapas besteld. Nadien zijn we Torrent-city gaan exploireren, we waren er nu toch!Moorse uitkijkposten, pittoreske pleintjes voor al even pittoreske kerkjes,prachtige mozieken op het plafond van een bar, niets was veilig voor deze twee avonturiers en –en dat vooral- hun camera!!! De weg naar het unief is lang, en nog geen onooglijk dorpje onderweg zal onontdekt blijven voor deze twee ontdekkingsreizigers!

, en nog iets! (de schoolweek is een absolute verschrikking geweest, maar in onze vrije tijd gebeurt er precies nog een hoop als ik dat zo bezie) Vorige week zondag is ons plan van de week ervoor al geslaagd, met name een voetbalmatch van in het stadion zelf te bezichtigen! (dit weze puntje “landverraad” in de midnightsnack) De Britten stonden plots voor onze deur; of we geen zin hadden om mee te gaan?? En om de één of andere duistere en onbekende reden hadden ze allemaal tickets gekocht voor plaatsen van de rivaliserende ploeg, Nastic uit Tarragonna. We belandden dus in een praktisch lege supportersbox, en dat niet alleen, politiebescherming kregen we! Met matrakken, legerboots enal, very frightening indeed. Ge zou peizen dat de Nasticfans die-hard hooligans waren maar niets van dat alles, ze zongen zelfs geen liedjes zoals de Valencianen! Dus zongen Eddie en ik maar mee met onze hometown, stilletjes weliswaar want al zijn ze maar met 50; als ze zich tegen u keren hebt ge’t ook wel gegeten. Enfin, om een lang verhaal kort te maken, het draaide uit om 4-0 voor Valencia, wat belachelijk was, bij de laatste goal was de Nastickeeper zelfs in geen velden of wegen te bespeuren, maar leute dat we gehad hebben!! Goooo Valencia! (Nastickeeper was trouwens onze favoriet omwille van zijn naam; Bizarri) Wel overweldigend, kwas nog nooit naar een voetbalmatch geweest en twas verdikke een groot stadion!! We zaten weliswaar redelijk bovenaan (tickets van 18euro) maar ’t waren geen Harry Pottertoestanden, en we hadden eigenlijk een vree goe zicht! Na afloop speelden ze een soortement Valencialied waarop Eddie en ik hebben staan semi-tangoën, we mochten van de Men in Black toch het stadion niet uit vóór alle Valencia-supporters de pist uit waren.
Volgende keer gaan we voor Valencia, mét de nodige toeters en vlaggen want nu hadden we ons nauwelijks kunnen voorbereiden!

En dit verhaal stopt maar niet, dat komt ervan als ge maar ene keer per week uw blog aanvult, zijn jullie er nog?? (ik zit aan de derde bladzijde in Word) Vandaag (maandag) is het Dia de la communidad valenciana, wat betekent dat we vrijaf hebben en dat de Masters of Fireworks die de Valencianen zijn kunstjes uit hun hoed getoverd hebben. Vannacht om middernacht stonden we, samen met de volldige bevolking van Valencia te wachten aan Alameda, waar het zou plaatsvinden. En ik kan jullie verzekeren: vuurwerk in Valencia is geen vuurwerk in België, zelfs nie op het vuurwerkfestival!! Het was ONGELOOFLIJK, hier wél Harry Pottertoestanden want dit was gewoon magie, of wat zeg je anders van een vuurpijl die als een gouden kwal op en neer zweeft en weer op, of vuurpijlen die exploderen in lichtjes die aan een rode lampion naar beneden zweven?? Dat belooft voor de Fallas in februari…
Nadien zijn we op El Patio gaan zitten, een terrasje om de hoek, tot we daar buitengejaagd werden om 1.30, waarna we ons dak nog eens een bezoekje gebracht hebben. De meest rare conversaties gevoerd, vooral hilarisch was het feit dat Kate pas doorhad dat het reeds 18u was toen Felic haar kwam vragen of ze ook mee wou avondeten. (Felic (spreek uit “Felies”, van Felicitas) is onze Duitse flatmate en de reden waarom ik er nog niet over geschreven heb ik dat ik ze niet echt kan hebben.)

Het moeilijkste blijft nog steeds een blogentry deftig af te sluiten. “Het was een leuke week”? “Kus uit Valencia”?
Ik hou het bij “Mail mij!” Of is dat zielig?

A midnight snack

Binnenkort op deze site: het enige echt verslag van een week in hell, weliswaar niet te uitgebreid want we willen deze ervaring gaarne snel vergeten.
Bovendien te verwachten: volgende delen in onze onmisbare serie:
-Claire verraadt nieuw thuisland
-Claire en Jelle ontdekken de rurale dorpjes die de rit thuis-unief rijk is
-Claire kan zich met moeite inhouden van incompetente administratieve medewerkers aan verscheide universiteiten door te telefoon te sleuren en aan een scheldtirade te onderwerpen (we noemen geen namen)
-Claire is getuige van slachting 6 onschuldige stieren

Waarom binnenkort?
Claire heeft een glaasje op. En het is 2 uur 's nachts. We zouden geen idiote dingen willen schrijven. Oh nee. Zo zijn wij niet.