0473 79 44 95

Bags all packed and ready to go!!!
Vanaf nu tot 7 januari weer te bereiken op mijn Belgisch GSMnummer,
see you guys soon!!!

Zondag, 17 december in Valencia. Weder: 22 graden en zonnig.
Claire gaat voor een ochtendwandeling voor ze aan haar taken begint te werken, wat een beetje uitloopt, maar dit terzijde.
Er staat een circus opgesteld bij Alameda, een CIRCUS!! Wihiiw! Veel mamas en papas en kindjes op de baan dus, en hier in Spanje leven ze op dat gebied wat in het verleden: op zondag worden alle kindjes in hun mooie kleertjes gestopt, alles mooi assorti en alle kindjes van hetzelfde gezin in hetzelfde tenuetje; meestal een halflange vest met dubbele rij knopen, een kleedje met satijnen strik (gelijkaardige strik in het haar) met daaronder broekkousen en lakschoentjes met een bandje :o) (Als het meisjes zijn dus hé, het zijn nu ook weer geen transseksuelen die Spanjaarden! Hoewel (maar dat is voor later). En dan paraderen hé, met de mama en papa die ook nogal opgedirkt zijn.
Wat ik op mijn zondagse wandeling ook nog eens placht tegen te komen waren meisjes, opgekleed in de typische klederdracht van de Falleras. De Fallas in Valencia zijn een hele week van soortement carnaval, waarbij comités gigantisch Fallas of carnavalpoppen maken die ze tijdens de Fallas opstoken. In elk comité echter worden de Fallas verkozen, geen poppen dit keer maar vrouwen die in vol ornaat in een praalwagen in de stoet de eerste dag van de Fallas mogen lopen en de festiviteiten openen. Bovendien is er elk jaar een verkiezing voor de "Hoofdfallera", één volwassen vrouw (Falla Mayor) en één kindje (Falla Infantil). De verkiezingen zijn druk bezig en dus worden overal fotoshoots gemaakt natuurlijk.

Bon, over die transseksuelen; na het nogal decadente kerstfeestje op Johns appartement -wat overigens voorgoed de banden tussen John en zijn buren vern..pest heeft- zijn Dan, Kate en een Engels meisje dat als engel verkleed was in een club beland waar blijkbaar een transseksuelenshow, of hoe heet dat, aan de gang was, haha! Naar het schijnt was het nog fascinerend! Ik lag echter reeds in bed rond dat uur, en een geluk dat het feestje gewoon op 't 11e verdiep van ons gebouw was en dat ik Eddie als beschermengel heb want ik weet niet goed meer hoe ik thuisgeraakt ben. Volgende dag: mijn eerste kater! Jah, op uw 22e mag dat al eens zeker... 'k Ben overigens niet van plan het nog eens te proberen. Naar wat ik gehoord heb heb ik geprobeerd Johns kerstboom mee te smokkelen naar beneden..hmm.

Gisterenavond dan was er een kerstfeestje bij Cat en Liz, het derde vandeweek want woensdag was het uiteraard bij ons te doen! Hoogtepunt van de avond was wel toen ik om half 2 wederom het lumineuze idee had even te gaan liggen en dus de helft van het feestj gemist heb (déja vû). Maar het stuk dat ik meegemaakt heb was wel geslaagd, met heerlijke kerstliedjes (denk Mariah Carey,Slade, WHAM! en een heel erg foute houseversie van "Rudolph the Rednosed Raindeer"), Engelse mincepie en shortbread (waarvoor Kate en ik de Corte Ingles gaan plunderen zijn, en meteen ook onze portemonnee, amai buitenlands eten is duur!)en de obligate kerstmutsen (lichtjes inclusief, jawel!). Oh en mistetoe boven de deur...John had echter niet teveel succes (zie foto) Er circuleert ook ergens een foto van mijn op de schoot van Santa van dienst, Ryan. Ik laat het jullie weten als ik hem weet te localiseren.
Needless to say dat ik de voorbije week heel wat behoorlijk zatte mensen gezien heb, oa een Duitser die men de volgende ochtend op Johns zetel terugvonden en die met geen stokken wakker te krijgen was. En dat kerstengelstje was ook behoorlijk scheef.

Maar vandaag zijn we dus braaf geweest en voor school gewerkt, wat ik dus weldegelijk meer doe dan wat uit deze blog zou blijken! Spanje is NIET het paradijs voor luie Erasmussers zoals men ons zo graag wil doen geloven, van die illusie kan ik jullie wel afhelpen. Morgen nemen Jelle en ik de beelden op voor ons "nieuws", dat wordt weer behelpen, een interview afnemen in het Spaans! De laatste week voor de vakantie wordt hiermee ingezet, wat er helaas sommige proffen toe inspireert very last minute een partieel examentje te organiseren, en wel tijdens die les die we missen wegens op het vliegtuig naar huis zitten. Gelukkig valt met dat mens goed te praten en is dat voor ons erasmussertjes verhuisd naar dinsdag. Met morgen les tot 21u wordt dat uiteraard een dikke 10!!!! (kreun)

Wat mijn kerstkalender mij dus vertelt (het enige stuk chocola in huis dat Eddie nog niet geconfisceerd en opgegeten heeft, wil iemand die jongen wat chocola geven als hij hier is???) is dat er nog 5 vakjes overblijven voor de vakantie!

Ziehier mijn plan voor vrijdag:
-landen om 12.15
-13u: hond platknuffelen, alsook eventueel aanwezige ouders en bloedverwanten
-13.30: buren verblijden met mijn stunning appearance, en mij in hun zetel nestelen die ik veel te lang moeten missen heb
-14u: douchen met warm water en mijn kamer inspecteren op dieftallen (you never know, naar t schijnt slaapt die Limburgse daar soms ;o)
-15u: proberen vrienden te contacteren om met mij af te spreken!
-16u: mij in de zetel ploefen en naar goeie programma's kijken,ooohhhh
-17.30: eten op een normaal uur; bij voorkeur frietjes van bij Julien ofterwel spitskool met sausiccen in de oven
-18.00: opnieuw leren autorijden en googlen naar de weg naar Merendree
-18.15: naar Merendree rijden, waarschijnlijk in Kopenhagen terechtkomen en hopelijk op tijd in Merendree toekomen voor het GMKconcert van de eeuw

Voor de rest mag alles spontaan op mij af komen, haha!

And here it is:

http://www.youtube.com/watch?v=bqbL1LKYLmc

't Is eigenlijk een erbarmelijk slecht filmpje, en de helft van onze decoratie hing nog niet op (zelfs onze epilepsie-aanval uitlokkende lichtjes niet) maar ik verwacht op het feestje vanavond gelegenheid genoeg tot het maken van andere -al dan niet compromitterende- filmpjes, jochei!!

En binst da we bezig zijn voor iedereen wiens email ik niet heb :
een "premature" gelukkige kerstwens!!

Lieve lezertjes,

Ik heb een fantastische week achter de rug in Londen en Gran Canaria, met prachtig weer (ja, ook in Londen!) en grappige avonturen. Ik ben nog druk bezig met het aanvullen van mijn dagboek in de minuten die ik over heb tussen lessen volgen, taken maken en koten versieren voor Kerstmis door.
Ik ga waarschijnlijk geen tijd meer hebben om wat te vertellen over ons tripje, maar wie het interesseert kan binnen 9 dagen uiteraard bij mijn eigen ikzelve terecht!
Vrijdag 22 december om 12.15u kom ik toe op Zaventem en tziet er naar uit naar ik moederziel alleen naar Gent ga mogen treinen, dus lieve vriendjes die niets belangrijks omhanden hebben mogen mij altijd tegemoetkomen!

Kate en ik hebben ons gisteren geamuseerd met het versieren van ons appertement voor het kerstfeestje dat we vanavond hosten. Die Chinese winkels, zo weten de mensen die mij hier al komen bezoeken zijn, zijn een waar godsgeschenk voor tacky versiering en/of goedkope huis-tuin-en-keukenbenodigdheden, dus we hebben ons eens laten gaan, met volgend erg fout resultaat:

Het filmpje wordt as we speak op YouTube upgeloaded (Groen Boekje, where art thou???)

Nogmaals: feliz cumpleaños mi hermano!!!!!
Gelukkige verjaardag dus broertje, amuseer u!!
Een broer hebben van 20, das toch wel wat...freaky! Kveronderstel niet dat het erop zal verbeteren als we de 70 naderen :o)
Dikke zoen en hopelijk is mijn kaartje al toegekomen!!

Valencia is schoon zenne..

Maar morgen (vanavond, want ik kan thuis niets meer uploaden op mn blog, noch mails sturen!!) ga ik naar Barcelona! Zeer impulsief eigenlijk: Eddie heeft daar familie wonen die hij in september voor het eerst in zijn leven gezien heeft, en hij vond dat het tijd was om die nog eens te gaan bezoeken. En omdat we tegen maandag niet speciaal veel werk hebben en ik mij vorig weekend zitten enerveren had omdat ik niet mee was gegaan naar Madrid, ben ik daarnet een ticket gaan halen! 19euro mannen, om naar Barcelona te gaan :D Dan kunde al eens voor twee dagen afzakken hÈ. 'k Denk niet dat we echt de toerist gaan uithangen, die mensen wonen natuurlijk niet in het centrum en Eddie wil vooral bij zijn familie zijn,maar ge zijt er toch eens mee weg.

Niet dat we daarna veel thuis gaan zijn, want vanaf woensdag hebben we puente de diciembre, 'k weet nietmeer wat voor feesten het zijn, voor mijn part sinterklaasfeesten, dus HEY Eddie en ik gaan naar Gran Canaria! Niet om op het strand te gaan liggen, zoals iedereen lijkt te denken, maar om met de auto rond te rijden en mooie plekjes te ontdekken. We vliegen via Londen (I know, maar het was goedkoper) en hebben dus ook een namiddag, nacht en ochtend in Londen *brede grijns*
Iedereen die nu denkt "verwend nest, ge zit dan in Spanje en dan nog de vlieger op!", ten eerste Gran Canaria IS geloof ik Spanje, en ten tweede moet ik rekening houden met een vriendje die dit vanuit een heel ander perspectief bekijkt, namelijk "Ik ben nu in Europa, wanneer ga ik ooit nog voor zo weinig geld naar (vul zelf in) kunnen vliegen!". Eerst wou hij naar Marokko maar dat bleek een mission impossible (4 dan). 't Is dus een compromis geworden tussen Madrid en Marokko!

Volgende week dus geen nieuws (niet dat het de laatsten tijd ne vetten was), maar intussen kunt ge nog altijd de verhalen van Tom, die intussen in AustraliÎ zit en Eddie dodelijk jaloers maakt met verhalen over strandBBQ's. En ja, ik schrijd BBQ omdat ik geen idee heb hoe je barbecue/barceque/...moet schrijven. Waar is mijn groen boekje als ik het nodig heb hÈ!!

Overigens gisteren naar El Perfume geweest (Het parfum, naar het boek van S¸skind). Ik had er wa schrik voor, ik weet hoe ze soms een prachtig boek kunnen verneuken, maar 't is echt een prachtige adaptatie geworden die geen minuut verveelt ondanks de lange duur (2,5u!). Ge moet het maar doen, geuren zo treffend beschrijven in een geurloos medium! (ik moest denken aan de lessen Film, met die experimenten met geurcinema :o)) En zeker NIET aan te raden (vind ik): Scoop. Sooooo over the top!!! Moest het geen Woody Allenfilm zijn met Scarlett JOhanson in de hoofdrol zou iedereen het een idiote prent vinden peis ik.
Anyway, tot zover mijn filmrecensies :o) Ik laat het verder volledig weer aan Kevin over!

't was eens tof, met John (Canada) naar de film,normaalgezien zijn we altijd met een bende weg maar das moeilijker om mensen echt te leren kennen vind ik. Nu ging dat dus wel en we hebben achteraf in de Rocafull ook nog een goed klapke gedaan. Tegen middernacht thuis, Eddie achter zijn bureau verwachtende want daar vind ik hem meestal, de strever ;o) (ik mag dat zeggen, want ten eerste is het een poetische overdrijving en ten tweede verstaat hij geen Nederlands behalve de basics of Ghentish namelijk "vree wijs" en "frieten")
Hij was met Dan en Anja naar de Irish Pub afgezakt voor de voetbal maar zou daarna naar huis komen om nog wat te werken, niet dus :D
Om 5u komt die daar binnengestommeld "we zijn wat blijven hangen", nogal sterk riekend naar Guinness en sigaretten (mijn reukorgaan was gevoeliger dan gewoonlijk met die film). Ok, dus ik maak plaats in bed, "Neenee", zegt die "Ik ga nog wat werken in de living", waarop hij zijn laptop dus verhuist.
Nog geen 10 minuten later wordt er aan de deur gebeld: Dan, gewapend met een boek over publiek recht Èn een tas vol eieren en spek. Tegen half zes werd mijn poezelig neusje (we can all agree on that ;o)) dus geteisterd door een Guinness-sigaretten-bacon&eggs-stank, en gezien mijn slaapdronken toestand was dat Ècht een surreÎle situatie. Dan is overigens om 8.30 direct doorgegaan naar de les. Owkeeeej... misschien moet ik die entry over hoe we de Erasmusstereotiepen doorbreken maar wissen!

November!

Ik krijg klachten over de frequentie van mijn schrijfsels dus hier gaan we nog eens! La cosa es, het is onvermijdelijk dat de frequentie van mijn nieuwe indrukken ook vermindert en ik wil niet dat ik een "en dit heb ik vandaag gedaan"-blog wordt.

Ennieweej!!
Vorig weekend met mijn koor op weekend geweest naar Alborache, een mooi dorpje omringd door heuvels en mooie Spaanse natuur. Helaas hebben we van dat moois (en van het prachtige weer!) niet echt kunnen genieten omdat we 8u per dag repeteerden! Ze menen het wel hoor, maar ik geniet er echt van, 'k wou dat ik een bandopnemertje had.
Ik ga jullie de verhalen besparen van de doop die wij nieuwelingskes ondergaan hebben, het feit dat we ons gezamenlijk zeer belachelijk gemaakt hebben (en Felic en ik nog meer, met ons halfslachtig Spaans zonder al teveel aandacht voor werkwoordstijden. En ik eigenlijk nóg meer:)) met antennes op ons hoofd, paella en dergelijke meer. Het koor hier wordt bevolkt door een veel jonger publiek dan in Gent en ik moet zeggen, het heeft ook wel iets,een totaal andere ambiance geeft dat. Zie ik daar enkele vrienden in spé???
Ik dacht eerlijk gezegd al dat ik mijn Magic Touch (ahum) kwijtgespeeld was. Ik zag mezelf als redelijk sociaal en zeker niet als een antipathiek geval dat geen vrienden kan maken, maar eerlijk gezegd begon ik er wat aan te twijfelen met die idiote verhalen op 't unief. Maar kijk, na twee weken in de orfeon heb ik al een boel vriendjes die weirde movienights met mij willen organiseren :-) Zo'n irritant kind zal ik dus ook wel niet zijn eeh,
Behalve dat ik geen namen kan onthouden (maar als ge "Carmen", "José" of "Juan" gokt zitte meestal wel goed).
(Foto's heb ik nog niet in mijn bezit, maar Anna heeft ze mij beloofd!)

Kleine bepeinzing tussendoor: Welk bedrijf maakt nu medicamenten onder de naam "Schering"? Elke normale mens denkt dan toch onmiddelijk "en inslag"? Drives me nuts, elke keer ik mijn badkamer binnenkom!

De week dáárvoor (het ís al lang geleden dat ik hier iets opgezet heb) zijn Hanne, Tom en mijn allerliefste broertje mij komen verblijden met hun gezelschap. Mijn bezoekers hebben altijd chance met het weer, dus zondag stranddag! Alexis en zijn hippe muts (2euro in de CHinese winkel, wat een prijsconcurrentie!) waren het hele weekend onafscheidelijk, dus stel u Alexis voor met blote bast en benen,en een wollen lamamuts op zijn kop.
Daar op het strand nog gelachen met een man met een midlifecrisis die een duik in het water wou nemen en daarvoor een half uur stretchoefeningen stond te doen. Alexis' pogingen tot het op band vastleggen van die gymnastiek werd echter niet in dank afgenomen. Verder hebben we een shopdagje ingelast (met Tom die drie bezoeken aan Pull&Bear nodig had op zijn keuze te maken :p), afspraakjes in de Starbucks, zoektocht naar de fameuze Drum&Bass platenwinkel,homecooked lasagne, socializen met de mensen in de jeugdherberg (dat deed echt raar om daar terug te zijn, die sfeer en die geur...), het obligatoire bezoek aan de Ciudad de las Artes y Ciencias...
Mijn laatste bezoekers dit semester, maar zeer welgekomen, 'k heb er echt van genoten om te kunnen babbelen over de mensen thuis en de soaplike situaties waarin iedereen telkens weer blijkt te verzeilen. (en ja, foto's ALTIJD vanop PLaca de la Virgen, ik maak een collectie aan, danku. Voor andere foto's check fotospace vanaf morgen ofzo)


Vorige woensdag hebben we deelgenomen aan de Pubquiz in de Irish Pub, die we natuurlijk met glans verloren hebben maar ik wou dat al lang eens doen! En gisteren hebben we een strandpicknick georganiseerd met Craig (US) INgird&Ingrid (Sp), 4 DUitsers en Benoit (Fr). Ik bedoel, het was geen bikiniweer maar meer dan een T-shirtje had ge ook niet nodig, zaaaaalig!Ik weet dat het ginder ook mooi weer is dus ik kan jullie ogen niet uitsteken maar geloof me vrij, ik gedij beter in een Mediterraan klimaat!
Tegen 19u was het hier dan een hectisch gedoe voor onze deur: Madrid-Valencia! Blijkbaar een big deal, want voor minder dan 60euro kon ge geen tickets bemachtigen, bovendien waren ze in een wip uitverkocht. Eddie heeft zich als schamele troost dan maar een "Hup Valencia" (maar niet echt) sjaal gekocht en een paar gasten meegesleurd naar (alweer) de Irish Pub (het is niet dat we wíllen, maar ze hebben er zoveel TV's!). Voor de tweede helft heb ik me ook laten verleiden maar mijn negatieve vibes hebben Valencia natuurlijk doen verliezen. Dan maar ene gaan drinken met Rob en Serol, ook een eeuwigheid geleden dat ik die gezien had!

We hebben vlakbij een goeie tapaszaak gevonden, die we "The tapasplace on the corner" noemen omdat we de officiële naam nergens kunnen vinden,dus volgende bezoekers hoeven niet meer tot aan PLaca de la Reina geleid worden! In combinatie met de Rocafull, een stemmig cafeetje op Placa Xuquer, zorgt dat hier geregeld voor aangename schoolavonden (met elke dag les om 8.30 of 9.30 moede nie bepaald nen disco gaan zoeken hé). Overigens moet ge hier nooit ver lopen, we wonen midden in de café (eerder danscafé)buurt. Deze week proberen we een James Bond avond te regelen, met als grans finale de nieue Casino Royale! Tot nu toe echter enkel in gedubde versie, dus we checken de affiche van Cine Babel en Cine Aragón elke dag!
(anders wordt het tot in de kerstvakantie zenne, komaan: "Yo soy Bond...James Bond...un Martini, mezclado, no agitado"...op wat slaat dat hé)

Laat het gras maar groeien

Aangezien ik tegenwoordig met Felic naar het koor ga, bleef
er nog één persoon over om eens goed mee te "bonden": Kate!
Ik ging woensdagnamiddag toevallig op een shoppingspree (in
mijn "We gaan naar Spanje! Zon! Zee! Strand!" enthousiasme
van augustus was ik een beetje vergeten van winterkleren
mee te brengen)en Kate ging enkele cadeautjes kopen voor de
mensen thuis. Uiteindelijk is van dat plan niet teveel in
huis gekomen en zijn we op het terras van Café Lisboa
(onder de olijfboom) beland waar we theetjes zitten
consumeren hebben. De tafel naast de onze werd bezet door
twee Leuvenaars die in Barcelona wonen, ik kon het
uiteraard niet laten van ze aan te spreken...ontluikend
patriottisme I say! Mijn sluw trucje bestond erin hen te
vragen wie in 2002 Roland Garros gewonnen heeft, want dat
was een vraag in het kruiswoordraadsel dat we aan het
proberen invullen waren. Ze moesten ons het antwoord
schuldig maar intussen had ik wel lekker De Morgen in mijn
bezit, die ze mij onbaatzuchtig als ze waren gaven.
Aangezien een Nederlands kruiswoordraadsel voor Kate nog
net iets te hoog gegrepen is hebben we ons dan maar op
Sudoku gestort. U hoort het goed, Sudoku, ik met mijn brein
waarvan het wiskundig en logisch gedeelte lichtelijk
geabimeerd is!
Who are you and what did you do to my real identity???

IK moet zeggen dat ik er nog niet eens te slecht in ben,
terwijl ik mij een namiddag met Wouter herinner: hij
probeerde mij de beginselen van het nobele spel dat Sudoku
heet bij te brengen, wat alleen bewees dat ik nog steeds
het miniemste beetje wiskundig inzicht mankeerde. Mijn
brein is zich aan het ontwikkelen jong!
Eddie en ik hebben die avond zowaar in bed Sudoku's zitten
ontcijferen, hilarisch gewoon hoe we radicaal komaf maken
met het stereotiepe beeld van de "partyyyy" Erasmusstudent
:o)

Kate en ik zijn vervolgend El Carmen gaan doorkruisen op
zoek naar een kapper waarover we gelezen hadden in een
boekje. Zeer tof ingerichte zaak, heel hip met
koekoeksklok, de muur behangen met een natuurlandschap,
poppetjes en kleurtjes, en drie wel Erg Weirde Kappers met
een hairdo die ik mijn ergste vijand nog niet zou
toewensen:
coupe grasmachien, peroxideblond met zwarte
luipaardvlekken!
Als ik één ding geleerd heb uit de Flair is het wel dat je
stante pede rechtsomkeert maakt als je kapper in spé een
kapsel heeft dat u absoluut niet aanstaat; maar waaghalzen
die we zijn bleven we met een stijgend adrenalinegehalte in
ons bloed in de rode zeteltjes zitten. Het beterde er niet
echt op toen we hun portfolio doorbladerden dat daar op een
tafeltje tentoongespreid lag: vogelverschikkers, felle
kleuren, god...en ik kan niet eens deftig uitleggen wat ik
wil in het Spaans! Toen Kate echter zonder al teveel happen
uit haar haar de kapperstoel verliet waagde ik het er ook
maar op en eigenlijk is het exact hetzelfde als altijd als
ik naar de kapper ga :o) alleen heeft het mij maar 20euro
gekost!


Geen foto's dit keer, ik neem da nie mee naar de kapper hé.
Kijk maar nog eens naar de foto's van mijn verjaardag ofzo
:o)

Palindrome Birthday

Ahja, 22...
Aangezien zowat iedereen het al weet wordt dit een kort bericht (I'll try): aangezien Tjeu hier met de auto was hebben we de gelegenheid gegrepen en zijn we naar Alicante gereden (op 2u rijden van hier, ipv 1 zoals we dachten) Omdat we luie kiekies zijn waren we daar pas rond 15u maar 't is toch een zalige dag geworden, wat wilt ge, als het 30 graden is op uw verjaardag en ge in Alicante tussen de toeristen rondloopt! 'k Had echt een zwaar "het is vakantie en we gaan op een road trip!!" gevoel, fantastich, zeker toen we onze voetjes verwenden door in de zee te gaan rondlopen (Eddie heeft zich aan een echte duik gewaagd,maar ik had mijn bikini ergens ver weg gestopt en was te lui om mij om te kleden), op de golfbreker lopen onnozel doen (zie fotos op space)en goe gebabbeld en veel gelachen! Tjeu wou persé paella eten 's middags en negeerde vakkundig de subtiele elleboogstoten die hij van Eddie kreeg (zo vernam ik later). Kate zou immers 's avonds een verrassingsverjaardagspaella klaarmaken! Vandaar dus dat we die dag twee keer paella gegeten hebben, maar boy was it good! (behalve de bediening, zo nen boer!)


Het Castillo de Santa Barbara bezocht, heel oud fort. Prachtig zicht van daarboven, zeker met de ondergaande zon die de stad in een prachtig licht liet baden, de glinsterende zee, de bommen-en-granaten omgeving, de wapperende Spaanse vlag in contrast met een roze-paarse hemel... Dit alles in een temperatuur van nog steeds om en bij de 25 graden! Toch wel mijn heetste verjaardag ooit, om beter te doen ga ik volgend jaar op bezoek moeten gaan in Australië ben ik bang.

Na het uiterst gezellige diner dan nog naar de Rocky Horror Picture show gekeken, maar naar mijn gevoel moet ge toch al serieus zat zijn om u daarmee te amuseren, wat een weirde film! Kate ging er echter volledig in op en stond in de living mee te zingen en dansen met de liedjes (maar dat telt niet, das een Britse en Britten zijn chronisch zat). Om het eens met clichés te zeggen.
Ik was trouwens de vrijdag al zat genoeg geweest. Om de omas en opas onder jullie gerust te stellen: ik ben braaf geweest hoor, alleen heb ik mij op mijn 22e verjaardagsfeestje (
iedereen verkleed! gigantisch grappig!) net iets te enthousiast op de martini, kriek en wodka-limon gestort, waardoor ik dringen een bezoekje aan het kleinste kamertje kon gebruiken. Het bewuste kamertje bleek echter bezet dus ging ik mij efkes op Eddies bed leggen, waar ik een kleine twee uur later weer wakkerwerd. Op de vraag waarom ze mij niet wakkergemaakt hadden zeiden ze dat ze geprobeerd hadden maar dat ik zei dat ze mij moesten laten slapen :p Slaapkop dat ik ben hé! Gelukkig was ik niet te laat om de performance van ons bovenbuur te zien die vriend en gitaar had meegebracht en een super privé-optredentje ten beste hebben gegeven. 't Deed mij wat denken aan de 18e verjaardag van Géraldine, zo gezellig en goeie muziek! Die mannen kunnen echt goed zingen.


Na Tjeu heb ik mijn ouders 3 dagen over de vloer gehad, veel te kort natuurlijk maar 't heeft me echt deugd gedaan!!!
We krijgen hier gene rust want nu kampeert Felic' lief hier een week (Darren uit Schotland, wel een internationaal kot hier moet ik zeggen hoor), en zaterdag komen mijn lief broertje, Hanne en Tom al!!! (woohoo!)

Verder moet niemand panikeren als ze in de Avinguda D'Aragon belanden als ze mij komen bezoeken, this is Valencia baby, en alles dus in twee talen! Raak daar maar eens wijs uit hé, ze beginnen dan tegen u te ratelen in 't Valenciaans en ik maar peinzen dat ik mijn Spaans acuut en ter plekke ben kwijtgespeeld!
Ook leuk: alle meisjes onder de 18 lopen hier met een schattig uniformpje rond: Schotse geruite rok, hoog opgetrokken sokken in lakschoenen, hemdje en schoolpull. Die zien er dus allemaal oftewel 14 uit, oftewel behoorlijk foute imitaties van Britney Spears in haar 1e hit. Ik denk dat er een regeringscrisis zou ontstaan moest pak Verhofstadt het in zijn hoofd krijgen zo'n uniform op te leggen! Wilde hordes 17-jarigen die de ministeriële kabinette bestormen!!!
Enfin, ik heb mijn best gedaan er een foto van te trekken maar omdat ze mij algauw begonnen bezien als een lesbische stalkster heb ik mijn pogingen na een tijdje gestaakt. Hopelijk binnenkort op uw lievelingsblog ;o)

Jamie Cullum

Jamie Cullum! ‘t Is dan misschien een aapachtig dwergje met ADHD (of aan de speed, zijn we niet echt uit), maar MAN wat een entertainer! Inderdaad, vandeweek pas kwam ik erachter dat één van mijn favoriete artiesten Valencia aandeed!
Zijn optreden viel echter samen met de eerste repetitie van mijn koor in spé, inclusief etentje achteraf. Omdat dat echt veel voor mij betekent had ik dus afgezien van mijn avondje Jamiejazz. Die mensen van het koor belden mij echter maar niet, terwijl ze Felic vorige week woensdag al hadden laten weten dat er erbij was. Ook op mails (ik geef toe, misschien niet in het vlotte Spaans dat ze gewend zijn, but I try!) werd niet geantwoord dus was ik eigenlijk wel wat pissig en besloot ik mezelf vrijdagavond toch op een ticket te trakteren. Zaterdagavond echter kon Felic me overtuigen toch mee te gaan en zelf eens te gaan vragen waarom ze in godsnaam niet eens zo beleefd konden zijn mij te melden dat ik niet geaccepteerd was, dus ikke mee, door de regen, naar het repetitielokaal in de unief op 6min van ons kot. Ik dat dus gaan vragen aan Vicente en die dacht nog lollig te zijn door doodleuk te zeggen dat ik niet goed genoeg was, waarna hij in lachen uitbarstte “Cler! (want zo zeggen ze dat) Tuuuuurlijk zijt ge erbij! Zo’n goeie auditie!”. Ik stond echt met mijn bakkes vol tanden, maar gelukkig!!! Ge kunt het u niet voorstellen! De dag ervoor was ik met Eddie naar Copying Beethoven gaan zien (in cinemas near you) en besefte ik nogmaals hoezeer ik mijn muziek mistegede. Dus bij deze :D Wat was er gebeurd, ze waren mijn nummer kwijtgeraakt, waren naar mijn kot gekomen maar hadden de verkeerde trap genomen, en op nummer 4 daar gezegd dat ze tegen Claire moesten zeggen dat ik geaccepteerd was. Die mensen wisten natuurlijk van toeten noch blazen en ik bijgevolg ook. En dit is het verhaal van de slechte administratie van het Orfeon Universitario de Valencia. Ze maken wel nogal een fuss over hoe belangrijk dit koor wel is, en dat ze vorig jaar in China gaan zingen zijn enzo, maareuh kheb toch niet de indruk dat het aan het GMK kan tippen hoor.
Wel kunt ge hier voor de belachelijkste dingen studiepunten krijgen: omdat ge vb in het koor zit, omdat ge een Spaanse cursus volgt als buitenlander, omdat ge naar een seminarie gaat,... Jammer genoeg vinden ze dat in België ook belachelijk en telt dat voor ons niet, anders was mijn broodje hier wel gebakken!

Bon, Jamie Cullum dus. Ik ben daar in de helft van die repetitie (we repeteren trouwens 5u per week, verspreid over twee avonden) weggelopen, serieus tegen de zin van de dirigent maar hey, als zij mij niet deftig kunnen laten weten dat ik erbij ben kan ik mijn avond ook niet vrijhouden hé. Achteraf gezien had ik gerust tot het einde kunnen blijven want ik zou de Spanjaarden nu toch al beter moeten kennen, ipv om 20u kregen we Jamie natuurlijk pas om 22.30 te zien, wat daarom niet minder woohoo was! Dan, Alison en haar vriend Ed waren er ook dus ik had mijn compagnie, en het optreden was zonder meer fantastisch! Wat een energie, wat een charisma, wat een stem!! Die mag ook eens op mijn verjaardag komen zingen zenne! Live nog 5 keer beter dan op CD, ik ging er echt volledig in op, en die kerel maar op en van zijn piano springen! Dan smijt die daar plots “don’t you wish your boyfriend was short like me” tussen , haha, ‘t is inderdaad een dwergje.
Voor de female christman elf gone bad daarna (“VaneXXa”. Brrrrr.) hebben we gepast.
By the way, dit was allemaal op Heineken Greenspace, een festival dat een week duurt. Donderdag zijn we daar trouwens gratis naar MonoYaMono gaan kijken, de band van onze bovenbuur, sterk!!!

Als de kat van huis is....

Ik zit braafjes in de les en wat doen die twee apen hier: mijn keuken onderspetsen met geplette bananen tedoeme! Het idee was waarschijnlijk milkshake maken, maar bij gebrek aan een mixer hebben ze dan maar een boormachine gekocht, daar een klopper op gemonteerd (mijn salon lag vol gereedschap, boys and their toys hé ;o)) en dan een substantie proberen mixen met dit bijzondere werktuig. (Flopper genaamd: een geflopte klopper)
Kijk zelf maar naar de resultaten:
Deel 1: introductie van de Flopper
http://www.youtube.com/watch?v=4gHTzqTmztA

Deel 2: Making the milkshake
http://www.youtube.com/watch?v=rPENlGnZBC8


Deel 3: uiteindelijke oplossing
http://www.youtube.com/watch?v=7szfanv2nE4

(Schort: eigendom van Claire Bracke)

Update: ik kom hier net thuis en Tjeu heeft zowaar sojabonen gevonden in de plaatselijke supermarkt! Ik snap het niet en I don't get it; ik loop daar al twee maand achter te zoeken! Enfin, ik rij ook verloren op de baan van Zwijnaarde naar Merelbeke om in Kalken uit te komen, dus 't zal wel aan mij liggen.

Bezoek

Le Matthieu est arrivé!! Met een nieuwbakken interesse voor Frans en fotografie (Felic en hij hebben er al een fotobattle opzitten, hij bleef maar foto·s maken tot Felic met haar camera afkwam "I have a weapon too!!" ) ·t Is echt tof om mijn buurtje van thuis nu als flatmate te hebben en te kunnen bijpraten en filmpjes kijken zoals thuis.
Ge houdt het toch niet voor mogelijk, om 18u de maandag vertrekken en om 15u de volgende dag al aan mijn deur staan, en ik was dan nog niet thuis ook want had hem ten vroeeeeegste voor het avondeten (Vlaamse tijd) verwacht! In feite liep ik op dat moment met 4 pompoenen door de Turia te zwoegen, we moeten toch een beetje toepaselijke decoratie hebben he zaterdag. Trouwens, hebben pompoenen een mistig en nat klimaat nodig misschien? Ik meen mij te herinneren dat rond deze tijd van het jaar de tuin bij Frank en Marie volligt met vette oranje bollen, hier zijn we naar de Mercado Central geweest (dé referentie voor verse groenten en fruit) en het enige wat we op de kop konden tikken waren grijze kalebasachtige dingskes, en kleine pompoentje speciaal voor Halloween geïmporteerd naar Valencia en aan 4euro t stuk!!
Bon, ik zal in Gent waarschijnlijk ook geen appelsienen in de bomen meer moeten verwachten he maar toch, ik had daar niet aan gedacht dat dat hier misschien niet voorhanden zou zijn (net als sojabonen, hebben ze hier nog nooit van gehoord).

Tjeu moet vrees ik de stad wat op zijn eentje verkennen, hoewel ik hem gisteren een rondleiding gegeven heb van de oude binnenstad en het dak; ik heb namelijk tot vrijdag nogal veel les en toestanden... C·est quand même quelque chose hein.

Vandeweek!

Helaas, hier geen spannende tijgerknuffelverhalen of sexy Thaische masseuses zoals in Toms reisrelaas (http://thomasbelgium.blogspot.com/), maar toch volgend overzicht van de voorbije week!

- we hebben een flamenco-optreden bijgewoond in een gezellige live musicbar hier vlak om de hoek. Normaal is dat daar te betalen, maar disndagavond is het erasmusnight, wat erop neerkomt dat er meer blond volk rondloopt dan anders en dat een copa je 5euro kost ipv 8, wat nog steeds duur is maar alleehop.

- woensdag hebben Felic en ik auditie gedaan voor het Orfeon Universitario de Valencia. Ik verwachtte een informeel zangstondetje zoals in het GMK, maar hier kwam er zowaar een zeskoppige jury aan te pas waarvoor ik moederziel alleen een "voorbereid stuk" moest zingen! Nieksenie voorbereid natuurlijk, dus boy heb ik ge-Ave Mariaat zoals ik nog nooit ge-Ave Mariaat had!! De tweede selectieronde (ik weet het, ik voelde mij een kandidaat voor Idool 2007!) kregen we een partituur in de handen geduwd die we dan in kwartet moesten zingen, elk zijn eigen stem (ze hebben van mij een sopraan willen maken, maar dat heeft niet gepakt zenne! "misschien zijt ge zenuwachtig en kunt ge normaalgezien wel hoger??"). Enfin, de audities duren 2 weken dus nadien weten we of we het gehaald hebben, ik hoop van wel want ik heb echt genoten van da uurtje zingen, dan besefte ik pas hoeveel ik dat al gemist heb de voorbije 4 maanden. Neuriend door de Jardines de Reals terug naar huis gewandeld en halverwege overvallen door een storm met zondvloedallures (en hagel, wtf?? 't Is hier 28graden!). Ook in Valencia kan het mooie weer dus (tijdelijk) keren!

-Donderdag twee brieven in de bus: van mijn twee oma's! Zo'n echte omabrief, dat is toch plezant om in uw handen te hebben: perfect handschrift, mooi geformuleerde zinnen, lekker ouderwets... Leuk, post krijgen!! (zeker nu we eindelijk beslag kunnen leggen hebben op de sleutel van onze brievenbus)
Die avond enkele mensen leren kennen in een café in de buurt die ook in ons gebouw wonen. Ik ben ermee aan de praat geraakt nav hun hondje, een 4 maand oude Dalmatiër met de geestige naam Pucho (peuk in het Spaans). Een uur later hadden we twee Spaanse kenissen bij, die ons met hun hond willen laten gaan wandelen (hoezee!) en die gitaar willen komen spelen op mijn verjaardag :o)
Verder is iedere Spanjaard die ik hier tegenkom onder de indruk van mijn Spaans, alé, toch als ik zeg dat ik er nog maar 2 maand mee bezig ben, behalve natuurlijk mijn proffen. Ik stel voor dat ze eens Mediarecht komen volgen in België en zien hoeveel ze er na twee maand van verstaan.

- Ook diezelfde avond: spontaan kotfeestje; plots stonden hier 15 man aan de deur! Toffe sfeer, leuk gebabbeld, enzovoort. Eigenlijk lijken al die feestjes wel op elkaar hé dus 't is moeilijk daar echt iets over te vertellen. Maar beschrijvingen van zotte kamerinwijdingen (Mattia) en platdrukpartys in het ICC, mislukte Culture Clubpogingen,verleidingspogingen via gratis dagbladen, het is hier allemaal welkom!!

-Vrijdagavond zijn we totaal a l'imroviste binnengevallen op Barbaras verjaardagsfeestje, enkel wisten wij niet dat het haar verjaardag was en stonden we daar nogal schaamtelijk met lege handen... Toch enkele interessante gesprekken gevoerd en mensen leren kennen, oa een Canadees die ook in ons gebouw woont en die dan de zaterdag mee gaan voetballen is met de gasten in de Turia. Een waar schouwspel voorwaar.

-En gisterenavond tenslotte een avond doorgebracht op het kot van Liz en Cat, praaaachtige kamers, net zoals op Barbaras kot trouwens. Nuja, ik ben content met het onze zenne, maar 't gras is altijd groener aan de andere kant hé, vooral als het rood is. Naar Zoolander gekeken, een nogal debiele film naar mijn bescheiden mening, en daarna een soort van poker gespeeld waar ik niet aan uit geraakte. Oh en politieke discussies gevoerdmet Serol, die van Istanbul is. Ik weet, niet direct mijnen dada, maar 't was interessant!

Goh, zo'n relaas van een week is toch maar droog hé als ge er zo de details wat moet uithalen, maar anders wordt het weer veel te lang! En als ik dat zo zie gaan wij precies veel weg, behalve dat niemand het hier als "weggaan" ziet als ge niet tot de zevenen in een club gezeten hebt. Voor mij is dit meer dan voldoende hoor, met mijn teer gestel :p

PS relevanter foto's binnenkort op fotospace, kmoet nog eens mijn fototoestel op de pc aansluiten. Ik heb mij nu -na drie weken discussie over de relevantie van dergelijk netwerk- aangesloten op faceboom.com(ofte CaraLibro :o)), een soortement geavanceerde msn Spaces, waardoor ik de foto's van mijn maatjes hier naar hartelust kan stelen, hiephoi!

Weird weekend

Wegens het niet vinden van goedkope accomodatie in Alicante/Madrid/whereever in Spain besloten we onszelf maar te entertainen. Dat begon woensdag met een duik in de Piscina Valenciana, wat een vreemde ervaring werd. Ipv aparte kleedhokjes is er één hok voor de vrouwen en één voor de mannen. Schwung, teruggekatapulteerd naar 1991: eerste zwemlessen op school. (lawaai, klein kindjes, voetschimmel!!)
Ik liep daar dan wat verloren met mijn handdoekje, kon het zwembad niet vinden dus heb dan maar een oud dametje gevolgd. Ik zwier mijn eigen ikzelve zwaaiend het water in en word er na ongeveer 23 meter alweer uitgeroepen: enkel baan 3 is voor vrij zwemmen op dit uur én je moet een badmuts dragen. Een badmuts?? In de 21e eeuw? In mijn 21ste levensjaar?? Ik kon en zou er niet aan ontsnappen en dus werd er mij een roze lapje aangereikt dat ik over mijn weelderige haardos diende te trekken. Even later beweegde ik me schoolslags én met een uiterst hip hoofddeksel door het water, braafjes in baan 3. Van het eerste leerjaar gesproken... Bon, idiote roze badmuts of niet, het deed geweldig veel deugd nog eens in het water te kunnen drijven. Later die avond een hele aangename wandeling in het oude stadsgedeelte met Eddie (die geen GSM meer heeft nadat hij beroofd werd in het park, we moeten dus via briefjes afspreken, het heeft toch iets: "Meet me at 20.45 at the Puente de las Flores (een brug die zowat bestáát uit bloemen) for a walk through the old city." .

Donderdag was een zéér vreemde dag, zowat alles liep mis. Een mooi boottochtje op de Albufera, een gigantisch meer slash rijstveld liep nog goed af maar toen we te voet de geburen wouden gaan verkennen liep het een beetje fout. Als België is: dorp-dorp-dorp-stad-dorp, is Spanje: dorp-5 km niets-dorp-5km niets en die dorpen zijn enkel met elkaar verbonden via een soort autosnelweg, die we dan ook afgewandeld hebben op zoek naar een bushalte. Die fameuze bus wou dan maar niet afkomen dus hebben we het na 2 uur op een liften gezet, waarbij we scheef bekeken of toch alleszins zwierig genegeerd werden door passerende automobilisten! Een sympathiek koppel dat zelf liftend door het buitenland trekt, Javi en Mara, pikte ons tenslotte op en vertelde ons dat liften hier absoluut not done is. Vreemd. Zelfs ik pik voltallige scoutsgroepen op. Maar tegenwoordig verbaast niets ons nog van die vreemde Spanjaarden. We hebben ons dan maar laten afzetten aan het strand en er nog een luie late namiddag van gemaakt..Ja u hoort het goed, strand, het is hier nog steeds om en bij de 26 tot 30 graden, hoewel het sinds van 't weekend gevoelig verkouderd is. (if that's even a word)

's Avonds een Friends-ervaring gehad, c'est à dire een DVD gaan huren (Memento), de zetels versleept en een pizza besteld! Ik was helemaal springerig, pizza delivery, hoe stoer!! Heb de volle 30 minuten aan de deur staan wachten :o)
Dan 3 kwartier geslapen om gewekt te worden door Kate, Eddie en Jelle, "we gaan uit, gade nog mee?" OK, ik lijk wel gek en jullie geloven dit waarschijnlijk niet maar even later stond ik met kleine oogjes ergens in een danscafé dichtbij Xativa... Een messageparty (zijn Valencianen blijkbaar hevige fans van) en onbetaalbare drankjes, ik ben dan ook rond 3u reeds huiswaarts gekeerd en zo te horen heel wat fun gemist (aanzoeken,opdringerige homo's, het is toch iets), maar Claire blijft Claire,ik heb mijn slaap nodig, heel wat mensen onder jullie weten in wat voor chagrijnig monster ik anders muteer hé.

Ik moet al peinzen wat we de rest van het weekend uitgespookt hebben dus zo belangrijk kan het niet zijn. Jazzconcertje meegepikt, met ons tweetjes want Britten die op Spaanse tijd leven zijn onmogelijk om mee af te spreken. (3u na afspraak belden ze ons om te zeggen dat ze ons niet konden vinden :D)
Huissleutels verloren en bijna ook die van Kate, naar Kinsey gekeken, in de Turia gelegen, cafeetjes in Barrio Carmen bezocht, Kwak gedronken op een pleintje (uit een plastic zak, alcohol op straat na 22u= prohibido!), grote kuis gehouden,veel gebabbeld, plannen gemaakt voor mijn verjaardag...

Binnen een uur moet ik weer vertrekken naar de les, iets wat ik niet met aangename dingen associeer. Ik ben blijkbaar extreem gemakkelijk conditioneerbaar want na die vreselijke schoolweek associeer ik mijn unief met stress, alsook de Spaanse taal en metro's. Fijn. Niet dat er momenteel reden tot stressen is, ik maak al mijn taken naar behoren, maar ge kent mij he. Pieken en dalen. En een schoolvoorbeeld van Pavlovs theorie, that's for sure!

Oh by the way...

Bert en Ernie heten Epi y Blas in het Spaans. Dat Sesamstraat "Barrio Sésamo" wordt kan ik nog enigszins inkomen, maar Epi en Blas?? Are those actual names???

Lang weekend is hier begonnen,want morgen is het Hurray for Spainday.We dachten van een citytripje naar Alicante of Madrid te doen maar we waren blijkbaar niet de enigen met dat idee want allllllles is volgeboekt! Dus gaan we maar enkele dagtripjes doen!

Waarschuwing: onderstaande entry is veeeel te lang

Clichématig als we zijn kon een oerspaans stierengevecht niet ontbreken in het lijstje van Dingen Die We Gedaan Hebben In Valencia. En gierig (we prefereren de term "prijsbewust") als we zijn doen we dit uitstapje naar de stierenslachterij op een feestdag, zodanig dat het gratis is. Of dat dachten we toch, want vlak voor onze neus sloten de loketten. Alle plaatsen bezet. Sluw als we zijn kochten we dan voor 5€ tickets van een sleezy peet die er "op overschot" had, na die eerst grondig onderzocht te hebben natuurlijk, ge zou zo met oud krantenpapier opgescheept zitten.
Zo'n stierengevecht gaat, for the bullfightvirgins amongst us,als volgt. Eerst doen ze een paradeke en dan komt de eerste stier de ring ingestormd, één brok spieren en energie. De torreadores zwierezwaaien met hun doekjes om het beest in de war te brengen (torrear=pesten) waarna de bandilleros gezwind kleine speertjes in fleurige kleurtjes in de flank van de stier steken. Dan komt de hoofdrolspeler op: de matador (matar=doden). Zijn taak is uiteraard van het beest naar de eeuwige jachtvelden te sturen, maar alleen als hij eerst een show van jewelste heeft opgehangen om het publiek te behagen (oude Spaanse mannetjes en vrouwtjes, en jawel, ze roepen allemaal OLE!!! Ik dacht dat dat iets uit Jommekesstrips was). Dus hangt dat mannetje in zijn ongelooflijk gay strak pakje met glitters en roze kousen de arrogante zak uit tegen de stier, die uiteraard niet weet wat hem overkomt. Op dat moment begint een orkestje vreselijk misplaatste Cucaracha-achtige muziek ten beste te geven, en als de laatste trompet uiteindelijk zwijgt is het tijd voor le moment suprême: de doodsteek. Met een beetje geluk geeft meneer stier bij de eerste steek de geest, maar we hebben ook gevallen gezien waarbij het meer dan 5 pogingen kostte. Ja op zo één avond worden er maar liefst 6 stieren opgeofferd, goed voor 2 uur, terwijl 3 uur me echt wel voldoende lijkt, maar goed.
Als het publiek het een goede partij vond begint iedereen duchtig met zakdoekjes te zwaaien, een beetje zoals de duim omhoog of omlaag bij de gladiatorengevechten, en als genoeg mensen hun goedkeuring geven krijgt de matador het oor van de gedode stier als trofee mee. Mensen gooien kleren in de ring, de matador van dienst doet een ererondje, en het slachtoffer wordt de ring uitgesleept met een paardenspan.
Voordat de GAIAfans onder jullie mij voor eeuwig en altijd op jullie Zwarte Lijst zetten: ik vond het ook wreed, maar dergelijke oeroude traditie kan je gewoonweg niet negeren als je elke dag voorbij de arena loopt. Je weet uiteindelijk wel wat je kan verwachten, het zou straf zijn moest de stier op een goeie dag winnen (hoewel sommige glitterventjes wel een hoorn of twee in hun bil hebben gekregen, wel grappig als ze de stier eerst zeer stoer uitdagen en dan weg moeten trippelen omdat het praktisch blinde beest hun achterna gaat). Achteraf kan je dan ook live zien hoe de gedode stieren gevild worden, klaar voor consumptie door de minder gegoeden–zoals een oud mannetje in het publiek ons vertelde.
Tot zover het laatste puntje van mijn midnight snack.

Ik wou dat mijn blogentries in wordformaat waren, dan leek het tenminste zoveel niet maar ik kan nu eenmaal geen gebeurtenis in 3 lijnen neerpennen; alle gevoelens, alle uitspraken, alle gedachten zullen op het net gepubliceerd worden!
Die ochtend zijn we naar de Mercado Central geweest met ons drieën (Kate, Eddie en ik) alwaar we verse vis gekocht hebben (de darmen en schubben vlogen in het rond), kruiden, groensels en langoustines. Het heeft iets aparts, zo tussen de Spanjaarden lopen op zo’n authentieke markt met achter elk gammel kraampje prachtige mozaieken… Een ijsje op de Plaza de la Reina mocht dan niet ontbreken, het wordt langzamerhand een gewoonte!

’s Avonds, na het stierengevecht waren we uitgenodigd op het appartement van een ander Brits meisje, waar we enkele Amerikanen en een Fransman ontmoet hebben. Zo’n predrink is voor de niet-clubbers zoals ik een echte zegen, drinkspelletjes spelen in de living, desnoods op tafel staan dansen, dan even uitblazen op het overigens fantastische balkon dat ze daar hadden (het appartement was verdomme bijkans een heel verdiep, zoveel plaats dat die hadden! Jaloers!), en om 2u kan ik nog steeds gewoon naar huis gaan en heb ik toch niet alle fun gemist! De rest is dan naar een club, Guru, afgezakt, op 20min met de taxi en hebben blijkbaar een geweldige nacht gehad want pas 7.30 hoorden we Kates sleutel in de deur. Ze heeft zichzelf bonen gebakken, het vuur laten opstaan en is in bed gekropen om er om 18u uit te komen,terwijl ze nota bene dacht dat het ongeveer 13u was :D
Aangezien Kates teentje nog steeds etter en meer van dat fraais produceert hebben Jelle en zij omstreekt middernacht, toen het drinkspelletje zijn vruchten had afgeworpen, van schoenen gewisseld, een wel heel apart zicht moet ik zeggen, Jelle op hakjes en Kate met haar uitgaanstopje op groene sloefen! Blijkbaar vroeg Anna Jelle ’s ochtends of hij een meisje meegenomen had naar huis, ze had hakken gehoord! (haha!!)
Oh en drinkspelletjes zijn fun!! How come we never do that??

Niet alles is echter rozegeur en maneschijn tegenwoordig, sinds woensdag heb ik hier een ongelooflijke dip wat vooral te maken heeft met het ongelooflijk gebrekkige administratief orgaan in Spanje en België, waardoor we met een heleboel stress te kampen hadden ivm lesroosters en we nu nog 1 vak overhadden van degene die we oorspronkelijk gekozen hadden. Het is gewoon te absurd om uit te leggen met wat voor een incompetentie en onwetendheid we hier te maken gehad hebben, maar nu is dat hopelijk wel uitgeklaard, als België nu niet meer moeilijk doet tenminste. Plus thesisstress en het sluipend vergif dat Heimwee heet, geen ideale combinatie. ‘k Heb zowaar 3 dagen amper gegeten, en als Claire niet eet is er iets grondig mis. Maar ik mag niet opgeven! Be like the squirrel!!


Anyway, woensdag was, voor de blikseminslag, nog een aangename dag. Jelle en ik waren op onze zoektocht naar een jongerenkaart per abuis in een gehucht dat Torrent heet beland. Eens we onze blunder ingezien hebben hebben we ons dan maar op een klein dorpspleintje geplaceerd op een terras waar een paar oma’s een peuter aan het doodknuffelen waren en een paar tapas besteld. Nadien zijn we Torrent-city gaan exploireren, we waren er nu toch!Moorse uitkijkposten, pittoreske pleintjes voor al even pittoreske kerkjes,prachtige mozieken op het plafond van een bar, niets was veilig voor deze twee avonturiers en –en dat vooral- hun camera!!! De weg naar het unief is lang, en nog geen onooglijk dorpje onderweg zal onontdekt blijven voor deze twee ontdekkingsreizigers!

, en nog iets! (de schoolweek is een absolute verschrikking geweest, maar in onze vrije tijd gebeurt er precies nog een hoop als ik dat zo bezie) Vorige week zondag is ons plan van de week ervoor al geslaagd, met name een voetbalmatch van in het stadion zelf te bezichtigen! (dit weze puntje “landverraad” in de midnightsnack) De Britten stonden plots voor onze deur; of we geen zin hadden om mee te gaan?? En om de één of andere duistere en onbekende reden hadden ze allemaal tickets gekocht voor plaatsen van de rivaliserende ploeg, Nastic uit Tarragonna. We belandden dus in een praktisch lege supportersbox, en dat niet alleen, politiebescherming kregen we! Met matrakken, legerboots enal, very frightening indeed. Ge zou peizen dat de Nasticfans die-hard hooligans waren maar niets van dat alles, ze zongen zelfs geen liedjes zoals de Valencianen! Dus zongen Eddie en ik maar mee met onze hometown, stilletjes weliswaar want al zijn ze maar met 50; als ze zich tegen u keren hebt ge’t ook wel gegeten. Enfin, om een lang verhaal kort te maken, het draaide uit om 4-0 voor Valencia, wat belachelijk was, bij de laatste goal was de Nastickeeper zelfs in geen velden of wegen te bespeuren, maar leute dat we gehad hebben!! Goooo Valencia! (Nastickeeper was trouwens onze favoriet omwille van zijn naam; Bizarri) Wel overweldigend, kwas nog nooit naar een voetbalmatch geweest en twas verdikke een groot stadion!! We zaten weliswaar redelijk bovenaan (tickets van 18euro) maar ’t waren geen Harry Pottertoestanden, en we hadden eigenlijk een vree goe zicht! Na afloop speelden ze een soortement Valencialied waarop Eddie en ik hebben staan semi-tangoën, we mochten van de Men in Black toch het stadion niet uit vóór alle Valencia-supporters de pist uit waren.
Volgende keer gaan we voor Valencia, mét de nodige toeters en vlaggen want nu hadden we ons nauwelijks kunnen voorbereiden!

En dit verhaal stopt maar niet, dat komt ervan als ge maar ene keer per week uw blog aanvult, zijn jullie er nog?? (ik zit aan de derde bladzijde in Word) Vandaag (maandag) is het Dia de la communidad valenciana, wat betekent dat we vrijaf hebben en dat de Masters of Fireworks die de Valencianen zijn kunstjes uit hun hoed getoverd hebben. Vannacht om middernacht stonden we, samen met de volldige bevolking van Valencia te wachten aan Alameda, waar het zou plaatsvinden. En ik kan jullie verzekeren: vuurwerk in Valencia is geen vuurwerk in België, zelfs nie op het vuurwerkfestival!! Het was ONGELOOFLIJK, hier wél Harry Pottertoestanden want dit was gewoon magie, of wat zeg je anders van een vuurpijl die als een gouden kwal op en neer zweeft en weer op, of vuurpijlen die exploderen in lichtjes die aan een rode lampion naar beneden zweven?? Dat belooft voor de Fallas in februari…
Nadien zijn we op El Patio gaan zitten, een terrasje om de hoek, tot we daar buitengejaagd werden om 1.30, waarna we ons dak nog eens een bezoekje gebracht hebben. De meest rare conversaties gevoerd, vooral hilarisch was het feit dat Kate pas doorhad dat het reeds 18u was toen Felic haar kwam vragen of ze ook mee wou avondeten. (Felic (spreek uit “Felies”, van Felicitas) is onze Duitse flatmate en de reden waarom ik er nog niet over geschreven heb ik dat ik ze niet echt kan hebben.)

Het moeilijkste blijft nog steeds een blogentry deftig af te sluiten. “Het was een leuke week”? “Kus uit Valencia”?
Ik hou het bij “Mail mij!” Of is dat zielig?

A midnight snack

Binnenkort op deze site: het enige echt verslag van een week in hell, weliswaar niet te uitgebreid want we willen deze ervaring gaarne snel vergeten.
Bovendien te verwachten: volgende delen in onze onmisbare serie:
-Claire verraadt nieuw thuisland
-Claire en Jelle ontdekken de rurale dorpjes die de rit thuis-unief rijk is
-Claire kan zich met moeite inhouden van incompetente administratieve medewerkers aan verscheide universiteiten door te telefoon te sleuren en aan een scheldtirade te onderwerpen (we noemen geen namen)
-Claire is getuige van slachting 6 onschuldige stieren

Waarom binnenkort?
Claire heeft een glaasje op. En het is 2 uur 's nachts. We zouden geen idiote dingen willen schrijven. Oh nee. Zo zijn wij niet.

La vida loca en Valencia

Ummm…where were we?

Ok, laten we beginnen met hetgeen ik mij het best kan herinneren (hoewel sommige passages ietwat wazig zijn): het tweede Erasmusfeestje gisteren! (er zijn er waarschijnlijk al meer dan 2 geweest, maar goed, MIJN tweede Erasmusfeestje dus!) We waren uitgenodigd op het appartement van enkele van Kates vrienden uit Engeland, die toen al –om het met een understatement van formaat te zeggen- ietsje te diep in het glas gekeken hadden. Stel je het clichébeeld voor van een ladderzat Brits meisje en there you have it, een heel appartement vol. Om van de gasten nog maar te zwijgen. Bon.
Enkele lallende (en spekelende, iew!) Britten, een wodka-cola en een abominabele impressie van een Shakiraclip door Jenny en Alison later konden we vertrekken naar de hip and happening club waar het te doen was zo’n 20 minuutjes verderop. Heel vreemd, ge komt daar om 1u toe en daar is nog geen kat, hoe wordt ik verondersteld dat vol te houden?? Het is al bij al een hele fijne avond (nacht) geworden, met veel mensen gepraat en gedanst, niets gedronken omdat het bier hier zo mogelijk nog vorter is dan in België, ze geen Kriek hebben en iets anders €7 kost!
Tijdens het avondmaal voordien (“bangers and mash”, ofte puree mee sausissen, mijn vocabularium breidt elke dag weer uit!) kregen we weer enkele sappige verhalen te horen van Kate, die is echt hilarisch, tongue-in-cheek humor ten top! Ook hadden we enkele melige openingszinnen opgezocht en vertaald naar het Spaans, waarvan we sommige ter plaatse dan ook uitgetest hebben op nietsvermoedende Polen en Turken, ik bespaar jullie de details!


Even kijken, what else. Oh ja, woensdagavond was het hier Champion’s League voor de deur, Valencia CF tegen AS Roma, voooolk! Maar wat een sfeer! We zijn ons op de grond bij een groot scherm gaan zetten op een geïmproviseerd terrasje aan een kebabzaak en hebben van daar de match gevolgd. Wel een beetje surreëel, ge ziet alles op TV maar ge hoort het gejuich en boegeroep van de supporters achter u in het stadion(zie foto).
Jelle is de laatste 10 minuten binnengeraakt in het stadion zelf dus missie van volgende keer: de match live volgen!! (wie moet ik daarvoor omkopen slash verleiden, hm?)
Om de overwinning van Valencia (hoezee!) te vieren zijn we dan op een gezellig pleintje Belgisch bier gaan degusteren, ik heb zowaar een Grimbergen gedronken! Ik zou beter wachten met het beginnen drinken van Belgisch bier tot ik terug op Belgische bodem verblijf (22dec tot 7jan ben ik trouwens thuis in Zwijnaarde hé) want hier kost u dat stukken van mensen. Eddie heeft intussen een bescheiden verzameling bierflesjes op zijn kamer staan, hij kijkt er al naar uit de Trollenkelder eens met een bezoekje te vereren :o)

Ik vind hier op straat telkens leuke dingen voor op mijn kamer, het lijkt wel of het alle dagen groot vuil is: eerst een stoel, dan een kastdeur met spiegels en vandaag een houten hoofdstuk voor mijn bed met heerlijk barokke bloemetjes! De gevonden objecten ondergaan één voor één een verfbeurt op het dak (ik krijg mijn handen intussen niet meer proper) en dan een ereplaatsje in mijn kamer. Ge moet toch iets doen als ge uw muren niet moogt verven!!

Ivm unief is het deze week gigantisch druk geweest, ik overdrijf niet dat ik van maandag tot woensdag elke dag op het unief zat van 8.30 tot 21u ’s avonds wegens grote springuren maar net niet groot genoeg om naar huis terug te keren, als ge bedenkt dat een enkele reis unief-kot me 40 minuten kost. Gelukkig hebben Jelle en ik nu wat aan ons lesrooster gesjoemeld en komt het hopelijk wel in orde. We hebben natuurlijk een hoop administratieve rompslomp in orde te brengen en ook dat brengt wat stress met zich mee maar de mensen op zich zijn hier zeer vriendelijk voor ons, de onwetende Erasmusstudentjes! De proffen leggen alles met plezier nog eens apart aan ons uit, desnoods met wat Spanglish ertussen , de studenten spreken ons spontaan aan en leggen uit wat we precies verondersteld worden te doen, enfin, zeer gemoedelijk vind ik. Als ik thuis iets aan een prof moet vragen na de les duurt het 10 minuten voor ik mijn moed bijeengeraapt heb, hier stappen we er gewoon op af in ons gebrekkig Spaans en krijgen we fantastische reacties! Wel al veel taakjes, wat ik niet gewend ben. Leuke taken echter: voor acteursregie hebben we een personage moeten uitvinden, uitdiepen en van een achtergrond en geschiedenis voorzien, iemand anders moet ons personage nu naar voor brengen en wij moeten die dan regisseren :o) Probeer dat maar eens in een taal die je niet volledig beheerst! Voor comunicacion audiovisual hebben we al met echte studiocamera’s mogen prutsen, compleet en al met zo ne Samson op de microfoon en ne monitor, we gaan daar filmjes mee maken en spotjes enzo…Me gusta mucho, buiten het feit dat ge hier echt niet op uw luie kont kunt zitten tot 20 december en dan beginnen blokken, zoals ik in Gent weleens placht te doen.
Voor een ander vak leren we Flash (spreek uit op z’n Spaans: “Flaas”) en voor nog een ander (Creatividad) hebben we net een origineel curriculum in mekaar moeten steken (t mijn is in de vorm van een partituur). Het lijkt soms een warp in time naar de kleuterklas met al dat geknutsel (thuis weliswaar, in de les is’t theorie) but boy do I love it! Wel grappig overigens als een prof het heeft over “Milboernee” of over “Spieterman” ipv Melbourne en Spiderman.

Some other newsflashes: - Jelle en ik zijn net terug van het dak voor zijn geheim project waar jullie wel nog zullen over horen, en vanavond maakt Kate paella.
- The Village is een fantastische film, Kate vond hem the worst movie she’d seen in years, there’s no accounting for tastes is there;
- Kate en Eddie zitten allebei in een voetbalteam, zijn al gekwetst (respectievelijk teennagel en lies) en hebben moeite met stappen. Ik ga mij een kaart aanschaffen voor het zwembad, veel veiliger.
- Cédric heeft een mooie nieuwe pull en Alexis nieuwe schoenen. Hoe ik dat weet? Skype baby, mét webcam! www.skype.com!
- Kate en Eddie zitten allebei in een voetbalteam, zijn al gekwetst (respectievelijk teennagel en lies) en hebben moeite met stappen. Ik ga mij een kaart aanschaffen voor het zwembad, veel veiliger.
- Gaan shoppen om 20u is grappig! Hoe doods de straten er bijliggen tot 17u, hoe lawaaierig en levendig gaat het eraan toe na dat tijdstip.
- Ik krijg een indigestie van te eten om 22u ’s avonds.
- Bedankt voor de foto's van Miekes trouw, Brackeweekendje en koten allerhande, I want more!

That’s all for now!

Geen Standaard online meer voor mij!

Ziet da nekeer, ons gloednieuw douchegordijn! Ge zijt nen communicatiewetenschapper of ge zijt het niet hé! En behalve dat ze omgekeerd én in spiegelschrift hangen zijn de artikels zeer verrijkend!

Gisteren in de videotheek: 3 films voor €3! Kan Claire dat aan haar neus laten voorbijgaan? Neehee! Charlie & the Chocolate Factory, Motorcycle Diaries en The Village it was! Enkel de eerste nog maar gezien echter, we kunnen de instellingen bij de andere twee niet direct vinden en The Village gedubd in 't Spaans lijkt me weliswaar een geestige ervaring, maar niet één die ik de komende weken wil meemaken.


Dit gezegd zijnde, Eddie is vanaf nu door Jelle herdoopt tot Oddie. En inderdaad, als Jelle wegens het niet capabel zijn van niet-Belgen tot het deftig uitspreken van zijn naam nu als "Yellow" door het leven gaat, dan is "Oddie" genoemd worden maar een gepaste straf. We hebben er even aan gedacht ook als "Kote" en "Clore" door het leven te gaan, maar we beslisten dat onze gewone namen nog niet zo slecht waren,
(We zeveren hier echt wat af zenne) waarna we ons met onze sangria én in pyjama in de zetel nestelden voor een avondje Charlie & The Chocolate Factory!

Van chocolade gesproken, Pol is hier gisterenmiddag toegekomen en het doosje pralines dat als verstekeling in zijn koffer zat geniet hier veel bijval! Ik ga niet zeggen dat de chocolade hier niet te vreten is (dat zou heiligschennis zijn)maar de chocolade is hier niet te vreten.
En wil iemand mij volgende keer aub een flesje Kriek meebrengen?

Inhaalmanoeuvre

We zijn zondag –buiten mijn verwachtingen om- dan toch nog op de rommelmarkt geraakt, die veel minder spectaculair was dan vorige week dus ziet allemaal dat ge de goeie week komt! Buiten mijn verwachtigen om, jawel, we zijn pas om 11.30 uit ons bed gerold (en het zou nog later geweest zijn als de buren niet besloten hadden hun muur te lijf te gaan met een sloophamer! Op een zondagochtend! Geen respect voor tradities die Spanjaarden)
Dat late opstaan had –naast het feit dat ik gewoon one lazy ass ben- een goede reden: ons eerste Erasmusfeestje de avond voordien! Hoewel ik geen zin had om te gaan (maar zou ik mezelf nog zijn als ik wél zin had om uit te gaan?) was het heel gezellig, misschien dat die wodka-cola er wel voor iets tussenzat (ééntje maar mama, ik zweer het, ge wordt hier langs alle kanten getrakteerd dus twas gratis ook!) We gaan met de taxi naar onze feestjes want een fiets hebben we nog niet, de metro rijdt maar tot 22u en te voet is het een beetje ver. Ik associeer taxi’s nog steeds met rijke zakenmannen en kan het dus maar niet gewend worden, maar makkelijk is het wel! Er speelde een bandje dus dat was ook ok, zeker als er saxofonisten bijzijn natuurlijk. En ge kunt nu allemaal zeggen wat ge wilt maar volgens mij trek ik het aan, want binnen de kortste keren was ik omsingeld door de Erasmusgayscene, wat mij op zich niet deert maar toen ze een discussie aangingen over wie de knapste gitarist was ben ik toch een beetje de andere kant uitgedanst. :o)

Zondag was absoluut fantastisch. Eddie zat toen in Barcelona, Anthony lag aan het strand maar dat leek me net iets te kip-aant-spit-achtig met 36° (hoewel ik een frisse duik niet zou afslaan, de fontein lonkte).
Ik lag lekker te lezen in de Turia als Jelle mij vanuit het internetcafé compleet euforisch en over zijn woorden struikelend opbelt: “Block is 3e geworden bij de One Minute Awards!!!” (of wat was het). Ge zou voor minder euforisch zijn als Guy Mortier, Fien Troch en compagnie uw filmje als derde beste uitkiezen! 5 minuten later staat hij daar te springen en te doen in de Turia, ‘k werd er helemaal happy van, en we zijn –na een vreugdedansje of 56 in de Turia- zijn overwinning gaan vieren met een cola en een ijsje op een terrasje (how cool is that, huh??).
Sindsdien wordt hij aangesproken met “The award-winning director” en de lat voor het volgend filmpje ligt nu natuurlijk hoog, voor minder dan Cannes gaat we niet hé ;o)

Op dat terrasje kwam plots wel érg veel volk aanstromen, wat bleek, die avond was er een grote match in Mestalla (het voetbalstadion voor onze deur). We zijn dan de sfeer gaan opsnuiven rond het stadion ,we konden zowaar tussen de hekken door een glimp opvangen van de bal en enkele spelers!
Plots bedachten we dat het wel geestig zou zijn als we de match vanop het dak van het appartement zouden kunnen volgen, waarop we de lift naar het 14de verdiep namen en…jawel! Op het dak. Van ons beider appartementen. Bevindt zich een gigaaaantisch dakterras!! Met prachtig uitzicht over de stad en een deel van het grasveld in het stadion.

De zon ging juist onder, de supporters beneden juichten dat het geen naam had (het leek net alsof ze speciaal voor Jelle juichten, zaaalig) en wij huppelden als dartele lammetjes rond op ons kersvers zonnebaad-, studeer- en chillplekje! We hebben er dan maar niets beters op gevonden dan samen met Anthony, Jelles kotgenote Anna en diens vriendin op het dak een omelet ( formaat van een uit te kluiten gewassen waskuip) te zitten opsmikkelen.
De match was intussen voorbij en op 3 verschillende plaatsen begonnen de Valencianen met hun geliefkoosde bezigheid (naast dubbelparkeren en lallend over straat lopen natuurlijk): vuurwerk afsteken! Gezien onze verheven positie (bij Jelle nogal letterlijk te nemen, hij liep echt op wolkjes) hadden we op al dat moois een prachtig zicht, het was (om het is Ana’s woorden te zeggen) “sooooooooooooo a-maaazinggg!”

De volgende avond hebben we Eddie (die net terugkwam uit Barcelona) geblinddoekt, ferm rond zijn as gedraaid, en in zijn eentje in de lift naar het dak gezet, alwaar hij de blinddoek mocht afnemen, ’t was echt hilarisch want hij was als de dood dat we hem op de rand zouden zetten ofzo.

Manman, we hebben hier al zalige dingen meegemaakt, en dan heb ik nog niet over gisteren en eergisteren verteld! Laten we het erbij houden dat we een heeeeeeeel lange wandeling (van 13 uur) door de Turia en het oude stadsgedeelte gemaakt hebben, supercoole winkeltjes ontdekt hebben, een uur in een boom zitten babbelen hebben, ons verdacht gemaakt hebben bij de politie en ’s nachts in het gras naast een met drijfkaarsen verlichte vijver gelegen hebben (onder de palmbomen, jawel), luisterend naar de Laurent Garnierachtige muziek die er speelde (er was in de Turia een verjaardagsfeestje aan de gang),…
Beautiful.

Gene paniek, ik ben niet verdwaald in de jungle die Valencia is, hoewel ik mij wel al een paar keer van gebouw vergist heb (ge staat dan zo belachelijk voor die deur uw sleutel in het sleutelgat te proberen krijgen). Ons internet heeft het de nacht van zaterdag op zondag laten afweten dus is het weer wat lastiger contact te maken met het thuisfront.

Vandaag heb ik normaalgezien mijn eerste dag les (échte les, geen les Spaans)maar op internet was er tot gisterenavond niets te vinden op internet van lesroosters ofzo. We zijn hier dus om 9u toegestuikt in een verlaten universiteitsgebouw en zitten dus nu in de mediatheek de lesroosters (waarschijnlijk er vannacht opgezet) uit te printen. Het wordt echt puzzelwerk een lesrooster samen te stellen met interessante vakken die elkaar niet overlappen, met genoeg studiepunten en die geaccepteerd worden door de UGent, maar goed,we zullen dat varkentje wel wassen.

More news to come, kmoet nog zoveel vertellen, maar dat komt wel eens ons internet gefixt is. (ik betaal alleszins niet voor deze maand hoor!)

Alweer drie dagen geleden dat ik een teken van leven gaf (op mijn blog dan toch, want ‘k heb de laatste dagen al wat afgeSkyped!). We zullen er maar van uitgaan dat geen nieuws goed nieuws is, wat in mijn geval niet altijd klopt want die therapeutisch schrijventheorie is op mij niet van toepassing, maar anyway… (the wind blows, ja Cé :D)

Gisteren hebben Anthony en ik, na een aangename dag aan het strand, onze (of mijn) allereerste echte tapasbar aangedaan!
Tof concept, voor wie het niet kent: je neemt zoveel of zo weinig tapas als je wil uit te toonbank, smikkelt ze op, likt je duimen en vingers af, en betaalt dan aan de hand van hoeveel tandenstokertjes (die in de tapas geprikt zitten) je op je bord liggen hebt. Het verbaast me dat de uitbaters hier zoveel vertrouwen hebben in de mensen, voor hetzelfde geld (of net voor een paar euro’s minder!) glijden enkele prikkertjes per ongeluk de grond op. Na dit verrukkelijke maal (gehaktballetjes! Tortilla! Zalm! Kazen! Loempiaatjes!) hebben we Valencia by night bezichtigd en op de Plaza de la Virgen een rasechte flatlander gezien (dit zal vooral Alexis interesseren) met een fluogroen kader. Ook aanwezig op dat plein: toeristen (ik vermoed Duitsers) die volledig aan het cliché beantwoorden: malkwitte stokkebeentjes gestoken in hoog opgestrokken witte sportkousen in zwarte sandalen, een al even hoog opgetrokken korte broek, een petje een t-shirt met "I *hartje* Valencia op (très cool) en de eeuwige camera (mét touwtje rond de nek)in de aanslag, pens vooruit en kiekjes maken!!!Oh, ik heb mij echt een kriek gelachen!
(Kriek! Dat hebben ze hier tot mijn grote spijt niet!Maar ik leer het Spaanse bier drinken, dat tien keer minder straf is als ik in België)

Woensdag hebben Eddie en ik Anthony een beetje wegwijs gemaakt in het oude stadsgedeelte (want de eerste dag was die compleet verdwaald) en hebben we geproefd van een heerlijk ananas-mango-ijsje. Eddies ijsje echter was een beetje weerbarstig en smeet zichzelf zich met een zwierige zwaai de kasseien op. Eddie stond er maar een beetje bij te blozen en bestelde vervolgens een vers ijsje.
Die avond heeft Anthony ons getrakteerd op zijn specialiteit: een niet te versmaden spaghetti bolognaise met extra veel groentjes! We zijn erin geslaagd de muren enigszins proper te krijgen (blijkbaar weet je dat de spaghetti al dente is als hij aan de muur blijft plakken? Mama?)

De dag erna zijn we ’s avonds naar een gratis jazzconcert in het IVAM (Institut Valencia d’Art Modern (dit is Valenciaans, geen Spaans) geweest, echt de moeite, helaas vonden enkele Erasmussers het nadien nodig om ons mee te slepen naar de uitgaansbuurt ,daar had ik eeeeecht geen zin in en dus is mijn humeur beneden nul gezakt, voor de tweede keer hier (eerste keer tijdens mijn kotzoektocht).
Hoe mooi een andere stad ook is, toch blijf je je eigen heimat missen denk ik. Het zicht dat je hier hebt op ontelbare historische en prachtig verlichte gebouwen is prachtig, toch wou ik dat ik met mijn eigen vrienden in de Geus van Gent kon gaan zitten, of op de Graslei. Het gras is altijd groener aan de andere kant zeker?

’s Avonds (vooral in het weekend) heb ik wel een beetje last van de plaatselijke hangjongeren, vlak onder ons gebouw is er immers een exotische cocktailbar (‘k ben er nog niet binnengeweest, ’t is meer een club) en dan beginnen die mannen ten tweeën ’s nachts de al even plaatselijke hits ten berde te brengen. Ik kan jullie verzekeren, het zijn géén Wiener Sängerknaben! Lang leve de oorstopjes!

Gotta run, Anthony en ik gaan shoppen! (of dat gaan we toch proberen want we weten totaal niet waar we naartoe moeten) Hopelijk sluiten die grote winkels niet van 2 tot 5, dat is dus echt om iets van te krijgen hé als je net als ik nog in het Belgisch ritme zit! Net als je wil gaan winkelen is alles toe, als ik honger krijg en dus naar huis ga om te koken gaat alles weer open, en als ik gedaan heb met eten en op café wil begint iedereen zijn potten en pannen klaar te zetten voor het avondmaal! En dan eindelijk, om 2u, gaan de bars open. Een mens zou voor minder wallen onder zijn ogen krijgen.